Baby’s en eten. Al voor de geboorte is het ‘een ding’. Iedereen vindt er wat van. Het begint al bij de verloskundige met de vraag of je van plan bent borstvoeding te gaan geven. Om je een zetje in de ‘juiste’ richting te geven krijg je zelfs meer uren kraamhulp als je dat doet. Borstvoeding geven was niet mijn ding maar zelf babyhapjes maken des te meer! En hoe, lees mijn ervaring!
Borstvoeding geven werd een drama
Ieder zijn ding. Of beter gezegd; háár ding. Voor ik zwanger werd verkondigde ik altijd dat ik daar nooit aan zou beginnen. Was niks voor mij. Maar ja, hormonen hè? En een dochter die een maand te vroeg geboren werd. Ik zat al te kolven voor ik Yinthe goed en wel in mijn armen had.
Het werd, kort samengevat, een drama. Toen we na een week martelen in het ziekenhuis naar huis mochten werd het drama compleet. Ik zat de eerste nacht huilend, met een huilende Yinthe, in ons bed omdat het aanleggen weer eens niet lukte en besliste: dit NOOIT meer. Dat staat nog steeds als een paal boven water.
Als we het geluk hebben een tweede kindje te krijgen dan krijgt dat kindje vanaf dag 1 de fles. Wat iedereen er ook van vindt.
Babyhapjes zelf maken? Zo heb ik het gedaan voor mijn dochter!
Des te leuker vond ik de eerste oefenhapjes. Yinthe was precies 4 maanden toen de eerste wortels erin gingen. En geluk voor mij, ze vond het heerlijk. Ik begon met groente en maakte zelf alle babyhapjes. Even graven in mijn geheugen (want; 2 jaar geleden, en de zwangerschapsdementie is nooit helemaal verdwenen). Volgens mij kreeg ze 3 dagen achter elkaar hetzelfde, om te wennen.
De eerste babyhapjes waren dus de wortels. Daarna bloemkool, sperziebonen en broccoli. Alles kookte, pureerde en vroor ik in in ijsblokjesvormen. Daarna haalde ik de vormen leeg en verdeelde de soorten in diepvrieszakjes. Super handig, in het begin eten ze maar een paar lepels, ik haalde gewoon 1 blokje uit de vriezer.
Na de ‘beginners’ groenten ging ik los met de babyhapjes; witlof, pompoen, pastinaak, venkel, doperwtjes. Alles ging door de staafmixer de vriezer in. En omdat Yinthe een enthousiaste eter was ging ik ook snel door met fruit.
Hiervoor deed ik hetzelfde; pureren en invriezen maar. Op internet vind je verschillende lijstjes met producten die ze pas na een bepaalde leeftijd mogen hebben (bijvoorbeeld aardbeien en ananas geloof ik). Hier kwam ik zelf pas achter nadat ze alles al geproefd had. Dus in ons geval hebben we geluk met een niet allergisch kind.
De volgende stap met de zelfgemaakte babyhapjes
Toen mijn dochter alles ‘puur’ geproefd had ging ik mengen. Wat heel handig was aangezien ik alles in blokjes in de vriezer had liggen. Ik haalde gewoon wortel/doperwt, bloemkool/broccoli, appel/peer uit en mixte het door elkaar. En als ze meer gaan eten haal je meer blokjes eruit. Dat ging ook wel eens mis hoor, had ik per ongeluk witlof uitgehaald ipv peer. En dan na 4 hapjes ‘fruithap’ beseffen dat het wel raar ruikt, appel-witlof, of bloemkool-peer. Ach, Yinthe at het met smaak.
Toen ze een half jaar was ging ik door met toevoegen. Ik kookte aardappels en pasta en pureerde deze. Een blokje aardappel/pasta en twee blokjes groente. De maaltijd werd completer. Ook kip kookte ik gaar, fijnmalen en erdoor. Een plakje ham fijn snijden, gehakt rul bakken en vis stomen wil ook prima. Of een blikje tonijn. Zo wordt de maaltijd steeds completer.
Ook maakte ik mijn ‘blokjes’ steeds minder fijn. Waar ik alles eerst glad pureerde haalde ik nu de stamper erdoor. Om te wennen aan structuren en stukjes. Ondertussen boterhammen (met korst, sterker nog, we begonnen met alleen korstjes), crackers en rijstwafels in.
Veel inspiratie haalde ik uit kookboeken. Het kookboek van Ella’s kitchen, Opperdepop van AH en Mag ik nog een hapje van Franceska van Berk heb ik echt verslonden. En ze verslond alle maaltijden.
Toen ze een maand of 8 was ben ik de “zelf gemaakte babyhapjes blokjes” op gaan maken. Mevrouw at als een grote en de blokjes waren niet aan te slepen. Ik zocht een paar recepten uit en kookte daar een pan van. Dit verdeelde ik in porties (2 a 3 eetlepels) en ging de vriezer in. ‘S avonds een zakje uithalen en klaar!
Fruit maakte ik schoon, sneed ik in stukjes en vroor ik in porties in. Zowel solo als combinaties. Zodat er wat afwisseling is. Leuk bijkomend voordeel; zulke zakjes kan je ook gebruiken om een smoothie van te maken voor jezelf (en de kleine). In de blender, scheut sinaasappelsap (en een hand spinazie, ik liep 3 jaar rond met ijzertekort) erbij, even mixen en proost!
Met de pot mee eten
Uiteindelijk ben ik voor onszelf zoutloos gaan koken. Toen ze een jaar oud was ben ik gestopt met speciale zelf gemaakte babyhapjes koken. Ze at gewoon met ons mee. Ik had nog wel altijd iets in de vriezer voor als wij een keer pizza aten of iets in die trant.
Ik heb expres ook af en toe een potje gegeven. Om ervoor te zorgen dat ze dat ook wilde eten. Wat erg handig was, op vakantie bijvoorbeeld, of verjaardagen en etentjes. Toen mijn dochter 11 maanden was waren we naar Menorca (buggy eiland, hoe cliché: maar aanrader!). Elke avond uit eten. Dan kreeg zij eerst haar potje, en kon ze daarna nog wat van ons mee proeven.
Zelf ben ik niet moeilijk met wat ze wel en niet zou mogen. Proef maar en we zien het wel. We aten noodles, scherpe, met groene curry. Uit voorzorg had ik een zakje stamppot voor haar uit de vriezer gehaald. Daar dacht ze anders over: “Nee, die!” En at zonder blikken of blozen een bord leeg.
Yinthes tweede kerst, ze was toen 14 maanden, aten we bij mijn man in het restaurant (hij is chefkok). Ik gaf mijn dochter alles wat ze aanwees, ze at die kerst bospaddestoelen soep, gamba’s en biefstuk.
Dat krijg ik er nu helaas niet meer in. Want echt; zo veelbelovend dat deze dreumes alles op at? Ze werd twee. En zei nee. Op alles waarvan ze denkt dat ze het niet lust.
Het is een fase, het is een fase. Toch?
