Ongeveer een jaar geleden werd mij de vraag over het nemen van een zaaddonor met enige regelmaat gesteld. Op het moment dat mijn partner en ik voor het eerst te horen kregen dat de kans nihil was dat wij op de natuurlijke wijze zwanger zouden worden (vanwege de kwaliteit van zijn zaadcellen) kwam dit natuurlijk behoorlijk hard binnen. Zoiets verwacht je niet meteen als je onderzoek laat doen. Ik dacht in eerste instantie dat de oorzaak bij mij lag. Een emotionele periode volgde want dit nieuws deed ons beiden ontzettend veel.
Gelukkig hebben we er samen altijd goed over kunnen praten. Ik heb er, in overleg met mijn partner, bewust voor gekozen om deze ervaring ook te delen met de mensen die dicht bij ons staan. Enerzijds omdat het mij helpt om mijn gevoelens te delen maar daarnaast ook om dingen niet in de taboesferen te houden want we willen graag open zijn.
Op je 35e komt de vraag of je kinderen wilt nog steeds terug dus dan maar meteen open zijn over waarom dat bij ons iets anders ligt.
Waarom neem je niet een zaaddonor?
Op het moment dat ik vertelde dat de kwaliteit van het sperma bij mijn partner onvoldoende was reageerde onze omgeving soms op een laat ik zeggen ‘bijzondere manier’. De meest gestelde vraag was dan ook; “Waarom ik geen zaaddonor neem?” Maar er waren ook andere reacties.
Er was een vriendin die een website doorstuurde waarop donoren zich aanboden. Op deze site stonden allerlei mannen die zichzelf aanboden, sommige vonden het geen probleem om op de natuurlijke weg te doneren. Weer een ander vroeg op die website (zijn tekst vol met spelfouten) om een mooie vergoeding. Er was ook iemand die haar man aanbood als zaaddonor, want ze hadden samen zulke mooie kinderen.
Er is zelfs iemand geweest (en ja dat was iemand die dicht bij me stond) die zich hardop afvroeg of ik dan maar niet op zoek moest gaan naar een andere partner. Ik was echt verbaasd, ik had niet gerekend op deze reacties. Ik weet nog dat ik de desbetreffende vriendin vroeg hoe zij het zou vinden als zij zelf onvruchtbaar bleek en haar partner aangaf dat hij dan wel op zoek zou gaan naar een andere vrouw. En dan nog wie zegt dan dat die volgende partner wel vruchtbaar is? Wat zegt dit dan over jullie relatie?
Onze gevoelens
Maar wat ik in feite het meest moeilijk vond aan deze reacties was dat er niet stil werd gestaan bij mijn gevoel. Als je dit nieuws krijgt, ben je niet direct in staat om in oplossingen te denken. Je krijgt slecht nieuws te verwerken en bent vooral verdrietig met daarbij een vorm van rouw.
De kinderwens die je samen hebt gaat niet in vervulling op de manier zoals je dat graag zou willen, je droom spat in duigen uiteen. Het is moeilijk om daar afscheid van te nemen en ook ontzettend verdrietig. Nu weet ik wel dat het niet voor iedereen vanzelfsprekend is om stil te staan bij gevoelens. Maar deze reacties had ik niet verwacht. Het deed pijn om steeds te moeten vertellen waarom we nog geen ruimte hadden om überhaupt met ‘oplossingen’ bezig te zijn.
Daarom hoop ik ook dat als iemand in jouw omgeving je zoiets vertelt dat jij wel stilstaat bij het gevoel wat dat voor de persoon in kwestie oplevert. Wat doet het nieuws met die persoon? En hoe is het voor de man? Want een man die hoort dat hij onvruchtbaar is kan ook veel te verwerken krijgen.
Heb je zelf steun nodig?
Voor hem kan het ook pijnlijk zijn dat mensen uit de nabije omgeving een zaaddonor voordragen aan zijn vrouw. Het doet iets met je mannelijkheid. Ik weet als geen ander hoe pijnlijk dit kan zijn en hoe moeilijk het soms is om daarmee om te gaan.
Toch zal ik altijd voor openheid blijven kiezen omdat ik mezelf daar nog steeds het beste bij voel. Nog steeds vind ik dat het niet iets is om je voor te schamen.
Worstel jij hier ook mee en heb je psychosociale ondersteuning nodig of een steuntje in de rug. Je bent welkom in mijn eigen praktijk aan huis; www.praktijk-rijk.nl
Omgaan met sombere gevoelens Verminderde vruchtbaarheid!
