Wat keken mijn man en ik uit naar onze allereerste vakantie als gezin. Sowieso was het voor ons 2 jaar geleden dat we de zon opzochten, dus je begrijpt wel dat we stonden te trappelen om weer een keer de grens over te gaan. Waar we al snel achter kwamen is dat zo’n eerste vakantie met een dreumes, wel even wat anders was dan we gewend waren. Eerlijk is eerlijk. We hadden even tijd nodig om de omschakeling te maken, leer van onze fouten en tips!
De eerste echte reis met kind
Voordat je lekker kunt neerstrijken op het strand, moet je eerst nog de reis naar bestemming maken. Normaal gesproken is dat al iets waar ik nooit zo naar uitkijk, zeker niet de vliegreis (die ik gewoon doodsaai vind). Maar nu we een dreumes van 13 maanden hadden toegevoegd aan ons reisgezelschap, was het natuurlijk allemaal nog lastiger. Nu was het niet de vraag hoe ik het zou volhouden, maar of zij het wel zou volhouden zonder al te veel gekrijs en gejammer.
Lees ook: Vliegen met een baby! Zo doe je dat!
Tijdens het boeken van de reis maakte we al de eerste fout (of eigenlijk mijn man): we gingen vliegen vanaf Charleroi, een heel klein vliegveld dat niet 1,5 uur, maar minimaal 2,5 uur rijden was en dan moesten we daarna nog 4,5 uur vliegen naar Tenerife. We zouden ook nog eens om 6.30 uur opstijgen, wat dus zou betekenen dat we zo rond 3.00 uur moesten vertrekken. Met kind.
Mijn man had de vlucht geboekt en ik kon hem wel even achter het behang plakken toen ik dit ontdekte. Natuurlijk veel te laat, wat dan ook weer mijn fout is (maar dat zeg ik dan niet). We besloten een dag eerder te gaan en in een hotel vlakbij het vliegveld te overnachten.
In de auto
De reis naar het hotel duurde niet 2,5 uur, maar 4 uur omdat we van de ene file naar de andere gingen. Ondertussen vertikte Robin het om te slapen. Om haar bezig te houden heeft mijn man ongeveer 6 boterhammen in haar geduwd (‘ze blijft maar eten!’) totdat ik maar bij haar op de achterbank ging zitten. We moeten natuurlijk wel rekening houden met de ‘reiskilo’s’.
Heel mijn handtas heb ik uitgeladen en aan haar gegeven. Dan was ze aan het trommelen met mijn mascara, later zat ze mijn lippenbalsem te bestuderen. Totdat ze er mee klaar was en ook dit object naast de maxi cosi op de grond belandde. En constant hoopte ik maar dat ze het zou volhouden en niet zou gaan huilen. Want ja, dat zou het einde van de wereld zijn…
Ach ze deed het heel goed en toen ik haar echt niets nieuws meer kon geven, vond ze het niet meer leuk. We zijn gestopt, een stukje lopen, hebben haar verschoont en daarna konden we weer even verder.
In het hotel aangekomen kwam de volgende zorg: zal ze wel gaan slapen in een vreemd bedje? Ze sliep bij ons op de kamer in een campingbed. Misschien ligt het aan mij, maar ik kan me daar dan wel een beetje druk om maken. Want als ze niet goed zou slapen in het hotel, zou ze de volgende dag moe zijn en dus ook chagrijnig tijdens de vliegreis. En wat moeten andere mensen dan wel niet van ons denken?!
De vliegreis
Tijdens de vakantie en vooral de reis ben ik erachter gekomen hoe makkelijk ons kind is. Want ze sliep prima in het hotel en in het vliegtuig heeft ze zich ook betrekkelijk goed gehouden. Al had ze maar 10 minuten geslapen en was het een hele taak om alles uit die grijpgrage handjes te houden. Op momenten dat ze begon te jammeren, ging mijn man met haar lopen en dan had ze zoveel te zien dat ze er weer even tegenaan kon.
En wij? Ja voor ons was het wel even aanpoten. Je bent de hele vliegreis met je kind bezig. Tijd voor een dutje hadden wij niet, want zij deed ook geen dutje. Eenmaal geland was het eerste wat we tegen elkaar zeiden: ‘Oké dat ging goed, maar zo’n vliegreis van 4,5 uur gaan we dus de komende jaren niet meer doen’. Die vakantie naar Zuid-Afrika deze winter slaan we ook maar over, dat is 12 uur vliegen en daar hebben we niet zo’n zin in met kind.
Lees ook: De beste buggy voor op vakantie!
Eerste vakantie met dreumes, even omschakelen
Eindelijk waren we aangekomen in het appartement, moe van de reis en de constante spanning over of Robin het nog wel naar haar zin had en niet heel vervelend zou worden. Misschien is dit een veelgemaakte fout van ouders van 1 kind: jezelf druk maken of je baby niet gaat huilen en krijsen. Maar ik kon het gewoon niet laten om daar mee bezig te zijn. Gelukkig hebben wij een klein engeltje en ging het prima.
En dan ben je op locatie en besef je dat alles toch wel anders is dan in Nederland en ergens ook weer helemaal niet. Want de dagen blijven een beetje hetzelfde, zeker voor mij een moeder die thuis werkt. Het enige verschil is dat de temperaturen lekker zijn, je anders (en meer) eet en je niet in je eigen huis zit. Maar verder bepaalt Robin, net zoals thuis, de dag.
Het ritme is hetzelfde, alleen sta ik nu niet om 5.15 uur op om te gaan sporten maar ‘slaap ik uit’ tot 6.30 uur. Rond 21.00 – 22.00 uur ligt familie Hopmans op één oor. Living the life…
Wat overigens wel een groot verschil is, is dat we nu alle tijd voor elkaar hebben.
Dat was vooral hetgeen waar we ons op verheugde. Niet meer werken, niet meer schoonmaken of verplicht tuinieren en niet meer boodschappen moeten doen. Want stiekem ben je ook in het weekend de hele tijd bezig. Op vakantie hoefde dat niet en toen kwam ik erachter dat ik soms echt niet weet wat ik met mijn dochter moet gaan doen.
Daar zaten we dan, heerlijk ‘op vakantie’ in onze zomerse kleding in het appartement, want het was te heet om buiten te zitten. Robin zat op haar speelkleed een beetje te drammen. Ik keek mijn man aan: ‘ja, ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik nu met haar moet doen’. Want wat kan je doen met een dreumes van ruim 1 jaar? Spelletjes snapt ze nog niet.
Toen ik enthousiast de bal naar haar toe rolde sloeg ze die woest weg. Met het voorleesboekje was ze ook snel klaar en tijdens en zingen had ze ook geen zin in. En nu? In één keer vroeg ik mezelf af wat ik thuis in godsnaam met haar deed…
Alles is van korte duur!
We gingen wel naar het strand, maar na ongeveer 3 kwartier was ze daar wel klaar mee. De voorbereiding om te gaan duurde ongeveer twee keer zo lang. Dan maar in het badje, maar na een kwartier lekker spetteren scheet ze heel het badje onder. Geen klein drolletje, maar een lawine aan diarree. Dus dat was ook snel afgelopen.
Dan maar weer gaan wandelen. Dat vond ze sowieso leuk. Alleen was de boulevard daar zo slecht dat Robin half de kinderwagen werd uit gedrilt. Vaak hebben we hele stukken met haar op de arm gelopen. Dat vond ze zelfs nog leuker omdat ze zo alles kon zien.
Uiteten en cocktails
Mijn man en ik zijn totaal geen avonturiers op vakantie. Wij gaan naar zonnige oorden om tot rust te komen, te zonnen, lekker te eten en een drankje te drinken. In ieder geval: dat was eerst zo. Nu we een kind hebben gaat alles wat anders. Lekker uitgebreid dineren met een dreumes zat er niet in. Want in een restaurant had Robin een spanningsboog van een uur, tot anderhalf uur en dan waren al 5 speeltjes de revue (en het restaurant) gepasseerd.
Restaurants waar ze sjans kreeg van obers en die rustiger waren trok ze beter. Maar een 3-gangenmenu zat er niet in. Het was wat brood achteroverdrukken, het hoofdgerecht naar binnen lepelen en hop daar gingen we weer. Gelukkig waren we meestal ongeveer de enige in het restaurant, want welke idioot gaat er dan ook om 18.00 uur dineren? Jup, wij Nederlanders met een klein kind. Dit beperkte overigens wel de keuzes, want veel restaurants waren niet eens open voor 19.00 uur. Maar zolang konden we echt niet wachten.
Lekker overdag cocktails drinken zou op zich wel kunnen, maar is totaal niet ideaal. Ik vraag mezelf echt af hoe sommige ouders dat kunnen combineren: drank en kinderen. Mijn man en ik zijn een keer een beetje gaan doorzakken, als in: mijn man had 3 biertjes en ik twee cocktails (waarvan de eerste al een slecht idee was) gedronken in een uur tot anderhalf uur tijd. Het was toen 5 uur.
Nog voordat we nog wat wilden bestellen vond Robin het wel genoeg geweest. God bless her, want onderweg naar het appartement voelde we allebei al dat het eigenlijk iets te veel was (we kunnen inderdaad totaal niet meer tegen drank). Compleet rozig en jolig zaten we in het appartement een super gore pizza te eten terwijl we maar hoopte dat Robin haar tijd kon uitzitten met Peppa Big en zonder problemen ging slapen.
En ik wilde vooral dat die roes voorbij ging. Verschrikkelijk vond ik het.
Leren genieten op de eerste vakantie met dreumes
Nee. We konden niet uitgebreid dineren, uren op het strand liggen, om 16.00 uur beginnen aan de cocktails en uitslapen tot 10.00 uur. Dat zat er niet in.
Toen we ons dit realiseerden en accepteerden dat deze vakantie met een dreumes anders was, hebben we heerlijk genoten van alles wat wél kon.
Zoals Robin die sjanste met jonge obers (ja, nu al), haar eerste dagje strand, haar verkenningstochten door het appartement, lekker wandelen met zijn drieën en heerlijk eten (al was het maar 1 gerecht).
Ook het feit dat we nu alle tijd voor elkaar hadden was heerlijk en daarnaast ben ik er nogmaals achter gekomen dat Robin echt een heel makkelijk en fijn kind is. Want tijdens de terugrit naar huis, die begon om 8.30 uur en eindigde om 23.15 uur, deed ze het fantastisch. Niet gehuild of gejammerd.
En dat ze onderweg in de auto heel haar luier plus romper onder scheet, vergeef ik haar met alle liefde.
Want leren improviseren bij het verschonen, is een nieuwe capaciteit die ik na de vakantie uitstekend beheers 😉
Hoe krijg je je kind weer in het goede slaapritme na de vakantie?
