Je hebt een miskraam gehad of je bent je baby verloren tijdens de zwangerschap, de bevalling of kort daarna. Je leven staat volledig op z’n kop en je moet omgaan met emoties waarvan je niet eens wist dat je ze kon voelen. Diep verdriet, pijn, teleurstelling, boosheid, trots, onvoorwaardelijke liefde. Ondanks dat je al je energie nodig hebt om jezelf op de been te houden, krijg je ook nog te maken met het verdriet van de mensen om je heen. Dat kan heel steunend zijn, maar vaak drukt het omgaan met het verdriet van anderen ook als extra last op je schouders en dat kan heel lastig zijn.
Omgaan met het verdriet van anderen na het overlijden van je baby
Voor jouw gevoel staat de wereld stil, je bent je kind verloren. Het is vaak al heel moeilijk om je partner zo verdrietig te zien, maar ook je (schoon)ouders, broers, zussen, andere familieleden en vrienden kunnen ontzettend verdrietig zijn over dit verlies. Bovendien zijn ze soms dubbel verdrietig, omdat ze ook nog verdriet hebben om jou of om jullie samen zo te zien worstelen.
Niet iedereen kan op dezelfde manier omgaan met het verdriet van anderen. Het is belangrijk om elkaar te respecteren en elkaar de tijd te geven om dit op je eigen manier te kunnen doen. Het helpt ook om uit te spreken waar jij behoefte aan hebt. Heb jij in de eerste periode echt genoeg aan jezelf? Ook dat is oké. Ik sloot me de eerste weken echt bewust af voor het verdriet van de mensen om me heen, ik kon dat er gewoon niet bij hebben. Dat betekende niet dat ik mezelf opsloot, maar mijn focus lag wel op mezelf en mijn man.
Omgaan met emoties van anderen – praktische tips
- Mensen weten niet hoe ze met je om moeten gaan
De mensen die dichtbij je staan weten vaak niet goed hoe ze met jou om moeten gaan. Ze zijn zelf intens verdrietig en willen jou daarmee niet extra belasten. Hierdoor vermijden ze jou of durven ze niet over jouw baby te praten waar jij bij bent. Ze willen jou hiermee ontlasten, maar begrijpen niet dat ze hiermee soms juist een averechts effect bereiken.
Als jij wel graag over je kind wilt praten, noem dan zijn of haar naam. Dat haalt de drempel voor anderen weg om ook gevoelens te kunnen uiten.
-
Geef aan waar jij behoefte aan hebt en waaraan niet
Iedereen rouwt op zijn of haar eigen manier. Vaak krijg je goedbedoelde tips waar je helemaal niet op zit te wachten omdat het diegene helpt of heeft geholpen.
Na het verliezen van mijn zoontje waren er mensen die vonden dat ik het ziekenhuis moest aanklagen. Omdat ze graag een schuldige wilden aanwijzen. Dat hielp misschien voor hun, mij hielp het in het geheel niet. Ik werd er zelfs boos over, omdat ik dit zo helemaal niet had ervaren. Het leverde me eerder een schuldgevoel op.
Ik heb vanaf toen alle discussie rondom dit onderwerp direct afgekapt, omdat het voor mij pijnlijk en niet helpend was. Dat begreep niet iedereen, maar het was wel duidelijk waar mijn grens lag.
-
Er valt niet te concurreren met verdriet
Vaak hebben we het idee dat het voor de ouders van het kindje het allerergste is, maar dat betekent niet dat de impact voor bijvoorbeeld opa’s en oma’s niet ook enorm groot kan zijn. Ga dat gevecht niet aan. Respecteer elkaar in het omgaan met het verdriet van anderen en indien je kunt, betrek ze bij jouw verdriet. Vaak merk je dat als grootouders bijvoorbeeld een rol hebben tijdens het afscheid of het kindje vast hebben gehouden, het daarna ook gemakkelijker is om het verdriet samen te delen.
Hiske Kuilman is verliescoach en helpt vrouwen die een miskraam hebben gehad of op andere manier een kind hebben verloren met het verwerken van het verlies in haar praktijk.
