Nou, het was me het weekje wel. Maar we hebben hem weer overleefd, en zitten nu in de fase waarin ik thuis mag bevallen, mocht het zo lopen. Ik vind het al heel wat, en heb ook echt het gevoel dat ik al 3 weken overtijd ben. De afgelopen week stond wel in het teken van een aantal ziekenhuisbezoekjes. Ik neem je mee in mijn (misschien wel laatste?) zwangerschapsupdate.
Wat is de baby rustig?
Zondagavond ging ik op tijd naar bed, ik was de hele dag al niet in mijn hum en had last van veel harde buiken. Tegen half 11 besefte ik me ineens dat ik de baby al best lang niet meer gevoeld had. Terwijl onze karate kid normaliter de hele dag behoorlijk aanwezig is. Ik moest even denken wanneer ik de laatste ‘rake trap’ herinnerde en kwam tot de conclusie dat dat aan het eind van de middag geweest moest zijn.
Het niet voelen van de baby zat me niet lekker. Na een rondje toilet ging ik in bed liggen en zocht contact met de baby. Gelukkig kreeg ik snel een reactie, maar ook de rest van de nacht was het erg stil.
De volgende morgen belde ik de verloskundige en mocht ik meteen komen. Eenmaal daar hoorden we al snel het hartje kloppen en dat klonk allemaal goed. Er leek weinig aan de hand maar ik werd toch doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar lag ik een half uur aan de CTG, kreeg ik een extra groei-echo en werd gekeken of ik misschien te weinig vruchtwater had. Ook werd mijn urine gecontroleerd op een infectie, wat de harde buiken zou kunnen verklaren. De volgende dag moest ik terugkomen voor nog een hartfilmpje en een echo.
De buikomvang van de baby is wat groot
Maar ook dinsdag leek alles goed, al was de baby nog wel erg rustig. Ook tijdens het maken van de echo bewoog ze weinig. De verloskundige vond het geen reden voor paniek. Baby’s zijn wel eens rustig, en in deze periode van de zwangerschap worden de bewegingen ook anders.
Ze was het wel met me eens dat het raar was dat dit van de een op de andere dag zo was, en niet geleidelijk aan. Maar feit blijft dat het hartje doet wat het moet doen en alles er goed uit ziet. Al vonden ze de buikomvang van de baby wel wat groot.
Zwangerschapsdiabetes?
Uit het urineonderzoek kwam een lichte urineweginfectie naar voren, maar omdat ik er eigenlijk geen last van heb kreeg ik daar geen antibiotica voor.
Wat ze wel wilden controleren was mijn suiker. De buik van de baby leek aan de grote kant en dat kan komen door zwangerschapsdiabetes. Donderdag moest ik om 7:50 uur nuchter in het ziekenhuis zijn, daar werd mijn suiker geprikt. Ik moest een glucosedrankje drinken, daarna moest ik twee uur wachten en werd ik opnieuw geprikt.
De waarden die hier uitkwamen was dat mijn glucosegehalte nuchter 3,9 was en na twee uur 6,3. Dit zou tussen de 4,1 en 6,1 moeten zijn, dus het werd als niet spannend ervaren. Geen suiker dus, gelukkig.
En toen weer te druk?
Maandag had ik opnieuw een controle bij de verloskundige, en de hartslag van de baby leek nu aan de hoge kant. Bij vlagen ongeveer 170.
De verloskundige kon lastig achterhalen of de hartslag de hele tijd zo hoog was, en af en toe daalde, of dat hij rond de 130 was en soms steeg. Daarom werd ik toch weer doorgestuurd voor een CTG. En zo zat ik voor de 4e keer binnen een week in het ziekenhuis.
Gelukkig was al snel duidelijk dat de baby het goed deed en dat de hoge hartslag puur werd veroorzaakt door de drukke baby zelf. Vergelijk het met jezelf op een racefiets, dat doet onze baby dus de halve dag. Dat ik constant harde buiken heb scheelt haar niets, dus dat is op zich prima. Die harde buiken ben ik ondertussen spuugzat, ze beginnen ook pijnlijk te worden.
Wat mij betreft mag het nu snel doorzetten. Ik was er al klaar mee, maar na dit ‘gedoe’ helemaal.
Ik hoop dat de baby snel komt
Daarom hoop ik dus heel erg dat dit de laatste zwangerschapsupdate is die ik schrijf. En dan ook echt de aller, allerlaatste, aangezien meer dan duidelijk is geworden dat nog een zwangerschap er niet gaat komen.
Tijdens de zwangerschap van Yinthe kwam ik er al achter dat het niet zo aan mij besteed is. De vorige zwangerschap, die na 12 weken eindigde was natuurlijk ook geen feestje. En nu is mij opnieuw duidelijk dat mijn lijf hier niet voor gemaakt is.
Sommige vrouwen genieten intens van een zwangerschap, willen hun halve leven wel zwanger zijn en stralen dat ook echt uit. Nou, ik niet. Het is een wonder hoor, en ik zal heel dankbaar zijn als we ons kleine meisje eindelijk in onze armen kunnen sluiten. Maar die buik ga ik niet missen, en alles wat er bij komt ook niet. Op naar de baby!
Zwangerschapsverlof De laatste update?
