We kennen al heel wat ‘shamings’. Fatshaming, bodyshaming en zelfs petshaming. Maar er is een nieuwe ‘trend’ bijgekomen. Kidshaming. Net als de andere shamings is het niet echt een leuke trend waar we ook niet echt blij van moeten worden. Kidshaming, wat is het?
Wat is kidshaming?
Je kind op een ‘humoristische’ wijze terechtwijzen op een fout die is gemaakt. Meestal door middel van een foto of een filmpje waarop je kind te zien is. In dat filmpje of op die foto is te zien wat je kind verkeerd doet. Deze trend komt (hoe kan het ook anders) overgewaaid uit Amerika. Ouders gebruiken het daar als een manier om hun kinderen op te voeden door ze publiekelijk voor gek te zetten.
Welke gevolgen kan kidshaming hebben?
Kidshaming lijkt misschien grappig, maar kan echt vervelende gevolgen hebben voor je kind. Pedagogen waarschuwen dan ook voor de nadelige gevolgen van deze ietwat rare trend. Als kind loop je gedurende het opgroeien kleine trauma’s op.
Onschuldige trauma’s waar je kindje niets aan overhoudt. Zoals een ongelukje als je kindje zindelijk aan het worden is. Maar als dat ongelukje wordt opgenomen op video en aan iedereen om je heen wordt getoond, kan dit trauma ineens een stuk minder onschuldig worden. Dit trauma had namelijk heel makkelijk voorkomen kunnen worden. Hierdoor kan het zelfbeeld van je kind veranderen in gevoelens van schaamte. Onnodige gevoelens van schaamte!
Kinderen gaan zich niet slecht voelen over hun gedrag, maar over zichzelf. Hun zelfbeeld kan er een flinke klap van krijgen.
Minder vertrouwen in de ouders
Het risico wat je loopt door aan kidshaming te doen, is dat je kind op langere termijn minder vertrouwen heeft in jullie als ouders. En dat is helemaal niet zo raar. Een kind wil blind kunnen vertrouwen op zijn ouders, ook als hij een fout maakt. En als wij als ouders ons kind dan voor gek zetten met die gemaakte fouten is dat vertrouwen al snel ver te zoeken.
Zelfs als je dit bij kleine kinderen doet. Zo is er die vader die een dreumes met zijn gezicht in de taart duwt. Het kind schrikt en vindt de taart vast niet meer leuk. Dat op zich is natuurlijk al sneu. Maar het kindje weet ook niet waarom papa dit deed. En gaat papa het nog een keer doen? De volgende keer als hij een taart ziet weet hij niet wat hij kan verwachten. Het gevolg is dus dat je dreumes in de war is over zijn ouders!
Kidshaming gaat viraal op Social Media
Een voorbeeld dat je misschien zelf wel gezien hebt, is er een van een Amerikaanse (och, verrassend) vader die zijn tienerdochter nadoet. De dochter maakt foto’s van zichzelf en de vader doet dit na, uiteraard in de overdreven versie. Hij doet dit om zijn dochter duidelijk te maken wat ze aan het doen is en hoe dit eruit ziet voor de buitenwereld.
Maar tegelijk laat hij de hele buitenwereld (letterlijk en figuurlijk) meegenieten van dit in zijn ogen pedagogisch verantwoorde filmpje. Het meisje wordt openlijk geschaamd en gaat hier waarschijnlijk nog heel lang last van hebben. Zo kan het meisje problemen krijgen met de ontwikkeling van haar identiteit. Ze kan in haar schulp kruipen terwijl ze misschien juist heel spontaan en vrolijk was, omdat ze zich zo schaamt en niet meer gezien wil worden.
Waarom doen ouders aan kidshaming?
Er wordt dus gezegd dat ouders aan kidshaming doen om hun kind op te voeden. Om hun kind naar zichzelf te laten kijken door de ogen van een ander. Maar is dat wel de echte reden? Zijn we stiekem niet gewoon heel zielig op zoek naar aandacht? Proberen we likes te scoren over de rug van onze kinderen?
Welke soorten shaming zijn er nog meer?
Op Social Media worden we inmiddels doodgegooid met shaming filmpjes en foto’s. Zo hebben we petshaming en dogshaming. Grappig, en je hond krijgt er echt geen trauma van. Maar ook fatshaming (het belachelijk maken van dikkere mensen op sociale media) en bodyshaming kennen we al een tijdje. Allemaal trends die niet bijdragen aan een leukere wereld en aan hoe we met elkaar om gaan. Willen we zo graag een ander voor gek zetten om de aandacht van onszelf af te leiden?
Kidshaming is dus zeker niet om te lachen, hoe grappig zo’n filmpje ook kan zijn. Per ongeluk opgenomen bloopers van je kind delen met je familie kan natuurlijk altijd prima, maar met opzet je kind voor gek zetten voor iedereen op het internet? Volgens mij moet je daar eerst even 10 keer over nadenken om dan tot de conclusie te komen dat je dit ook niet voor jezelf zou willen, toch?
