Ongeveer 10% van de pasgeboren baby’s kunnen last hebben van het KISS syndroom, het scheef staan van de bovenste nekwervels. Het gevolg is dat je baby veel moet huilen en met zijn of haar hoofdje in een vreemde houding ligt. Hoewel er veel symptomen en vervelende gevolgen van KISS worden genoemd, zoals problemen in de ontwikkeling van de baby, is de aandoening (nog) niet wetenschappelijk aangetoond. Veel artsen zullen het daarom niet herkennen of zien als een echte aandoening. Voordat je jouw kind de diagnose KISS geeft, is het verstandig om eerst je huisarts of kinderarts om advies te vragen alvorens je kiest voor een behandeling.
Wat is het KISS syndroom bij baby’s?
KISS staat voor Kopgewrichten Invloed bij Stoornissen in de Symmetrie. Simpel gezegd houdt het volgens manueel therapeuten in dat je baby niet of weinig beweeglijkheid heeft in het hogere deel van de nek. Dit wordt veroorzaakt doordat de bovenste nekwervels scheef staan. Het gevolg zouden ernstige afwijkingen in het gedrag van je baby, de motoriek en de ontwikkeling kunnen zijn.
Wat zijn de mogelijke oorzaken van KISS bij baby’s?
KISS zou tijdens de geboorte veroorzaakt worden. In de meeste gevallen wordt het veroorzaakt door een trage en lange bevalling, waarbij het kindje met veel moeite op de wereld wordt gebracht. Meestal met behulp van een tang of vacuüm.
Lees hier meer over de gevolgen van een moeizame geboorte!
Andere oorzaken zijn juist weer een snelle bevalling of een keizersnede. In alle gevallen is de oorzaak van het KISS syndroom bij baby’s waarschijnlijk, dat het nekje niet goed het hoofdje kan volgen en mogelijk ontwricht is geraakt tijdens de bevalling.
KISS syndroom symptomen
Het KISS syndroom is niet duidelijk te zien. Bovendien wordt het op het moment dat het gebeurt tijdens de bevalling ook niet opgemerkt. Toch schijnen er een aantal kiss syndroom symptomen te zijn. Merk je meerdere symptomen bij je baby op dan hoeft dit niet meteen KISS te zijn. Er zijn heel veel andere oorzaken van onderstaande symptomen. Bespreek het dus altijd eerst met je huisarts of kinderarts.
- Je baby huilt veel en is ontroostbaar.
- Scheefstand van het hoofdje en het hoofdje draait naar één kant.
- Aankleden veroorzaakt veel protest.
- Asymmetrie van de schedel met soms een kale plek op het achterhoofd.
- In sommige gevallen zijn er slaapstoornissen waarbij je baby veel en hoog huilt.
- Je baby is prikkelbaar, driftig en onrustig.
- De baby heeft een duidelijke voorkeurshouding.
- Je baby draait steeds naar dezelfde kant.
- Op één plek aan het haar plukken.
- Niet willen kruipen, maar gaan billenschuiven.
- Al gaan staan vanaf 7 maanden.
Behandeling KISS syndroom baby
Er zijn manuele therapeuten en osteopaten die het KISS syndroom kunnen behandelen. De behandeling bestaat meestal uit een aantal impulsen op de nek en het bekken van de baby die beweging moeten bevorderen. Er zijn ouders geweest die na 1 of 3 behandelingen al meteen verschil opmerkten bij hun baby’s. Het voelde voor hen alsof ze ‘een ander kind terug kregen’. Volgens de therapeuten is het goed om het syndroom zo vroeg mogelijk te behandelen.
Geen wetenschappelijk bewijs en kritiek
Het is belangrijk dat je weet dat er voor dit syndroom geen wetenschappelijk bewijs is. Er zijn daarom veel artsen die niet geloven in het bestaan ervan. Daarnaast zijn er artsen die bang zijn dat de behandelingen van KISS therapeuten schadelijke gevolgen kunnen hebben. De impulsen op het nekje (of manipulatie van het nekje) kunnen er mogelijk voor zorgen dat andere, meer kwetsbare wervels, scheef gaan staan. Vooralsnog blijven het vermoedens.
Het is niet aangetoond dat KISS daadwerkelijk bestaat en behandeld kan worden. Maar aan de andere kant is het ook niet aangetoond dat de behandelingen schadelijke gevolgen hebben of niet werken. Het is dus een lastige kwestie.
Als je vermoedt dat je baby het KISS syndroom heeft, bespreek het dan eerst met een arts voordat je overgaat tot een behandeling. Houdt er daarnaast altijd rekening mee dat er ook veel andere oorzaken kunnen zijn van de kiss syndroom symptomen die je opmerkt bij de baby. In veel gevallen kunnen deze symptomen (denk bijvoorbeeld aan veel huilen) vanzelf overgaan.
