In de 6de en 7de week van je zwangerschap begint je baby er een klein beetje meer als een baby uit te zien, maar dan wel nog met staart. Mijn kleine embryo is in deze paar weken gegroeid van een sesamzaadje naar een erwtje. Nog steeds onvoorstelbaar klein, maar wat ontwikkelt er al veel! Denk aan de organen, armpjes, handjes, beentjes, ruggenmerg en ga maar door. Maar dat is niet het enige wat groeit, ook het aantal zwangerschapshormonen groeit en dat niet alleen…
Week 6: Zo, wat zijn jouw borsten gegroeid!
‘Zo, wat zijn jouw borsten gegroeid!` Riep mijn man uit toen ik me voor zijn neus stond om te kleden. Ik keek omlaag naar mijn borsten die nu op te hard opgeblazen ballonnen leken. ‘Jaahhh’ antwoordde ik geërgerd terwijl ik ze in mijn bh stond te duwen ‘Dat zie ik zelf ook wel’. Of nog erger: dat voel ik zelf ook wel, want jeetje wat waren mijn ballonnen gespannen.
Soms heb ik zelfs momenten dat ik steekjes voel wat voor mij een teken is dat ze nog groter worden. Het gaat werkelijk niet lang meer duren of ik kan zwangerschapsbh’s gaan dragen. Ik heb er bijna zin in, want die beugels in mijn bh voelen steeds minder prettig. Toch stel ik dat moment stug nog even uit.
Zelf heb ik het gevoel dat ik als Lola Ferrari door het leven ga door die ballonnen van mij, maar het blijkt dat het met kleding aan niet zo te zien is. In ieder geval: mijn moeder zei dat het niet opviel. Maar goed, dat zegt mijn moeder. Ik weet niet of mijn lieve mama een betrouwbare bron is.
Moeders beschermen je altijd, juist tegen de dingen die je niet mooi vind aan jezelf.
Slapen als de beste
Sinds deze week slaap ik als de beste. Ik slaap stug elke ochtend door mijn wekker heen. Soms gaat dat ding wel een half uur af of erger nog: mijn wekker geeft het op en stopt uit zichzelf. Het is hopeloos.
Ik ben super super blij dat ik thuis werk en mijn eigen werktijden bepaal. Anders was ik waarschijnlijk ontslagen. De tijden dat ik rond 6.15 uur opstond zijn echt voorbij. Dat lukt me gewoon echt niet meer. Dus begint mijn ochtend steeds later. Met een beetje geluk sta ik rond 7.00 uur naast mijn bed. Op zijn vroegst. Meestal 7.30 uur.
Naast dat ik ’s ochtends bijna niet uit bed ben te krijgen ben ik overdag ook vaker moe en futloos. Dat vind ik eigenlijk nog wel het meest vervelende. Ik schrijf de hele dag teksten en moet veel lezen. Lezen en schrijven gaat absoluut niet makkelijk als je moe bent en je ogen steeds dichtvallen.
Toch red ik mezelf en daarnaast: IK MAG NIET ZEUREN WANT IK BEN WEL ZWANGER!!
Week 7: Plassen, plassen, plassen
Vanaf week 7 van de zwangerschap begint je baarmoeder te groeien. Omdat je baarmoeder nog niet omhoog groeit (pas vanaf week 12) moeten alle andere organen daar beneden maar plaats maken.
Dit betekent dat je baarmoeder op je blaas gaat drukken. Gevolg: je moet vaker naar de wc en dat heb ik gemerkt. Sommige nachten moet ik maar liefst 6 keer naar de wc om te plassen! Op een gegeven moment dacht ik zelfs dat ik een blaasontsteking had. Telkens als ik net had geplast, moest ik meteen weer. ‘Goed spoelen’, was het advies van mijn vader. Met goed spoelen, bedoelde hij: veel drinken.
Veel drinken… Pfff, veel drinken is nog vaker plassen en het was ondertussen al avond. Dus ik stelde me maar in op een nachtje wc zitten. Gelukkig viel het mee en moest ik de volgende dag al iets minder vaak naar de wc. Maar het blijft wisselen. Soms moet ik heel vaak, soms hoef ik er ’s nachts maar 3 keer uit. Drie keer eruit om te plassen is voor mij nu heel weinig. Een hele nacht door blijven ronken in mijn bedje zit er niet meer in.
‘Kun je alvast oefenen voor straks’, zei mijn moeder. ‘Bedankt!’
Zo’n zin om te eten!
Een nieuwe bijkomstigheid in deze week is dat ik constant zin heb om te eten. Ik moet mezelf echt bedwingen om niet de hele voorraad ‘gezonde repen’ van mijn man op te eten. Je weet wel van die Eat natural repen of ontbijtkoek repen. Heerlijk.
Daarnaast heb ik ook de hele dag honger. Ook als ik net 3 boterhammen in mijn mik heb geschoven heb ik nog steeds honger. Ik voel me soms net een junky als ik mezelf erop betrap dat ik voor de zoveelste keer met een grote eetdrang aan het rondscharrelen ben in de keuken. Het lukt me net nog om mezelf in houden.
Alleen niet als ik boodschappen moet doen. Want ja…: hallo verleiding! Daar kan ik als hongerige zwangere vrouw niet tegenop. Dus elke keer dat ik naar de supermarkt ben geweest is het heel veel gezonde boodschappen voor mijn man en één super lekkere chocolade reep voor Roos. Verschil moet er wezen!
Eerste echo
Deze week krijgen mijn man en ik de eerste echo1 Ik kijk er aan de ene kant erg naar uit en aan de andere kant zie ik er super tegenop. Ergens ben ik bang voor de eventuele teleurstelling die gaat komen.
De teleurstelling die dromen kapot maakt en hoop laat vervliegen: weer een miskraam.
Ik probeer er zo min mogelijk aan te denken. Ik richt me op de positieve dingen, want ook al ben ik meer misselijk en ren ik elk uur naar de wc: ik heb wel echt zwangerschapssymptomen en dat is een goed teken. Dat had ik de eerste keer niet en toen was het inderdaad mis.
Daarom recht ik mijn rug, zet ik de angsten van mij af en zeg ik tegen mezelf dat het geen zin heeft om al verdriet te hebben om iets wat je nog helemaal niet weet. Het heeft geen zin om bang te zijn voor iets dat mogelijk is. Want het kan ook anders zijn. Het kan ook goed zijn en daar ga ik deze keer gewoon vanuit. Volgende keer vertel ik over mijn eerste echo!
