Het was zondagavond, half 11. Ik lag al een poosje in bed en besefte mij ineens dat de baby in mijn buik wel erg rustig was. Ruim 36 weken zwanger en een baby die al vanaf een week of 16 heel erg actief is. En dan ook echt heel erg actief. We hebben vaak genoeg gegrapt dat deze baby nooit slaapt en dat dat nog leuk wordt als ze er straks echt is. Maar nu was het stil, althans, stiller. Ik voelde duidelijk minder leven in mijn buik! Lees mijn ervaring over minder leven voelen tijdens de zwangerschap!
Wat te doen bij minder leven voelen tijdens de zwangerschap?
Ik ben eerst eens gaan nadenken wanneer ik de baby voor het laatst echt bewust gevoeld had en dat was aan het eind van de middag. Ik had boodschappen gedaan met Yinthe en had in de auto nog een flinke trap gehad. Maar daarna? Ik kon het me niet voor de geest halen.
Snel ging ik uit bed om even te plassen. Als ik dat ’s nachts deed, voelde ik de baby daarna altijd. Dus dit leek me een mooie wake-up call. Eenmaal weer in bed ging ik rustig liggen op mijn linkerzij en focuste op mijn buik.
Lees ook: Tips om beter te slapen tijdens de zwangerschap!
Gelukkig duurde het niet lang voor ik wat beweging voelde, wat me wel geruststelde. Ze deed het in ieder geval nog. Ik ben gaan slapen, voor zover dat lukt. Gaandeweg de nacht voelde ik nog wel eens iets, maar echt aanzienlijk minder dan normaal. De volgende ochtend vertelde ik mijn man Frank dat ik aanzienlijk minder leven voelde. Het leek ons goed om de verloskundige te bellen, al was het maar alleen voor de zekerheid.
Dit geeft mijn verloskundige zelf ook aan: altijd direct bellen als je de baby vanaf ongeveer 28 weken zwangerschap niet dagelijks of plotseling veel minder voelt bewegen dan normaal!
Wat wordt er gedaan bij minder leven voelen?
Controles, controles, en nog meer controles. Ik belde om kwart voor negen en was een half uur later al welkom. Eerste stap, naar het hartje luisteren van de baby. Gelukkig had ik onderweg in de auto wel weer iets gevoeld, dus ik wist dat het hartje nog zou kloppen. En dit was ook het geval, luid en duidelijk.
Toch wilde ze geen enkel risico lopen en werd ik doorgestuurd naar het ziekenhuis. Ik belde Frank om te overleggen, gaan we samen, of zal ik alleen? We kozen voor het laatste, ik had het hartje gehoord, de baby leek in orde. Als Frank mee zou gaan moest hij Yinthe meenemen, of ergens onderbrengen, en was de hele familie in rep en roer. Waarschijnlijk om niks. En mocht er toch iets aan de hand zijn, dan was hij binnen een half uur bij me.
Zo gezegd, zo gedaan, ik reed door naar het ziekenhuis. Daar werd ik, na een uur wachten, aan de CTG gelegd. Een half uur, om een hartfilmpje te maken van de baby. Ook werd eventuele weeën activiteit gemeten. Dit hartfilmpje zag er keurig uit en ik mocht door voor de echo. Er werd gekeken of ik nog genoeg vruchtwater had en of de baby daardoor misschien minder zou bewegen. Ook dit leek prima.
De baby lag ondertussen zo ver ingedaald dat er geen echo meer gemaakt kon worden van het hoofdje, maar dat was blijkbaar niet erg. Omdat ik vrij veel harde buiken heb werd besloten mijn urine te testen op urineweginfectie. Daar zou ik de volgende dag de uitslag van krijgen. En wat de verloskundige wel opviel was het buikje van de baby, deze leek iets aan de grote kant.
Met gemengde gevoelens naar huis
Omdat alles met de baby goed leek te gaan mocht ik naar huis. Met mixed feelings, aangezien ik nog steeds minder leven voelde in mijn buik en ze nog steeds opvallend rustig was. Er werd me dan ook op het hart gedrukt dat ik meteen zou bellen als het niet goed voelde, of als ze nog stiller werd.
De dag erna moest ik terugkomen voor weer een CTG en een echo. Waarop wederom niets bijzonders te zien was.
In de loop van de nacht was de baby weer een beetje wakker geworden, en voelde ik haar weer wat vaker.
Mijn urine was gecheckt en ik bleek een milde blaasontsteking te hebben, waarvoor ik geen medicatie kreeg omdat ik er zelf geen last van heb.
Het hartje klopte goed, maar dat buikje was ook bij deze echo toch wat groot. Later bleek dat ik diabetes tijdens de zwangerschap had. Het belangrijkste was dat de baby weer zichzelf leek. Dat ik haar weer voelde en gerustgesteld was.
Oorzaken van minder leven voelen
Het is normaal dat de bewegingen van je baby anders worden aan het eind van de zwangerschap. Je baby wordt groter en heeft minder ruimte. Daardoor gaat het anders bewegen, meer schuiven en draaien, in plaats van schoppen. Toch is het belangrijk in de gaten te houden of je baby wel evenveel beweegt.
In de loop van de zwangerschap heb je vast een ritme ontdekt, wanneer je je kindje voelt. Bijvoorbeeld als jij ’s avonds op de bank ploft en je rust pakt. De kans is groot dat je kindje dan juist druk wordt.
Belangrijk is dat de hoeveelheid bewegingen van de baby ongeveer hetzelfde blijft en bij twijfel volg je onderstaande stappen!
Twijfel je of de baby wel genoeg beweegt? Neem dan de volgende stappen
- Eet iets en ga op je linker zij liggen, dit is de houding waarin de baby het meest kan bewegen.
- Leg je handen op je buik en probeer contact te maken.
- Blijf twee uur liggen en tel het aantal bewegingen dat je voelt.
Heb je je kindje minder dan 10 keer voelen bewegen? Bel! Ook als je het gevoel hebt dat er iets niet in de haak is moet je bellen, al wacht je die twee uur niet af. Je eigen gevoel is het belangrijkste, en je wit liever een controle te veel dan een te weinig.
Mijn ervaring was dus dat de baby even een dipje had, wat volgens de verloskundige ook vaker voorkomt. Soms hebben baby’s even een rustige dag. Die ze later weer dubbel en dwars inhalen, waarna van minder leven voelen tijdens de zwangerschap geen sprake meer is.
Meer weten? Lees dan ook Minder kindsbewegingen aan het einde van de zwangerschap!
