Het zal je maar gebeuren. Het overkwam deze vader die zijn dochter verloor toen zijn vrouw iets langer dan 38 weken zwanger was. In dit ervaringsblog vertelt hij zijn emotionele verhaal over wat hem en zijn vrouw is overkomen.
‘Het laatste bezoek aan de gynaecoloog was slechts 2 dagen voordat mijn dochter overleed. Alles was helemaal in orde. De gynaecoloog gaf aan de we ons maar klaar moesten maken voor de geboorte, want het kon zo gebeuren. We hadden thuis alles al in orde gebracht en we keken uit naar de komst van onze dochter.
Midden in de nacht maakte mijn vrouw me bezorgt wakker. Ze gaf aan dat ze onze dochter al een paar uur niet meer voelde bewegen. Ik stelde haar gerust, we hadden haar immers gisteren nog voelen bewegen. Toch pakte ik voor de zekerheid de doppler (apparaat om hartje van je ongeboren baby te beluisteren. Red.) erbij zoals ik dat al duizenden keren hiervoor had gedaan. Ik kon normaal gesproken binnen een paar seconden het hartje horen kloppen, maar deze keer hoorde ik niets. Nadat ik een paar minuten heb gezocht, zei ik dringend tegen mijn vrouw dat ze zichzelf moest aankleden zodat we naar het ziekenhuis konden gaan.
Het voelde zo onwerkelijk
In het ziekenhuis vertelde ze ons, wat we eigenlijk al wisten: mijn dochter was overleden. De avond ervoor gingen we nog naar bed met blijde verwachtingen en verheugden we ons op de komst van onze dochter. Deze ochtend werden al onze dromen verpletterd.
Het voelde zo onwerkelijk. We zaten in het ziekenhuis om 4.00 uur ’s ochtends en probeerde alles te beseffen. Wat er zojuist was gebeurd moest nog inzinken. We belden onze ouders en de peetoom en peettante van onze dochter om ze in te lichten.
Mijn vrouw moest op de natuurlijke wijze bevallen. Alleen zou ze nu niet het geluk voelen wanneer ze haar kindje in haar armen kon nemen. Mijn vrouw had het erg zwaar. Haar bevalling duurde 24 uur en ze reageerde niet goed op de medicatie waardoor haar ruggenprik halverwege de bevalling al was uitgewerkt. Het duurde 3 uur voordat dit werd ontdekt en ze een nieuwe kreeg. In de tussentijd verloor ze ontzettend veel bloed waardoor ik bang was dat ik naast mijn dochter, ook mijn vrouw zou verliezen. Het was verschrikkelijk om te zien dat mijn vrouw al deze pijn had, zonder dat ze de vreugde zou krijgen van een levende en gezonde baby.
We kregen onze dochter te zien, waarvoor we erg dankbaar zijn. We konden naar haar kijken, haar aanraken, vasthouden en foto’s maken.
Na de bevalling werd ons gevraagd of we een autopsie wilde doen en hier hebben we mee ingestemd. Ze hebben niets kunnen vinden. Niets wat een oorzaak zou kunnen zijn voor het overlijden van mijn dochter net voordat ze haar eerste intrede in deze wereld had kunnen doen. Het is ons nog steeds niet duidelijk. Mijn vrouw heeft tijdens de zwangerschap alles gedaan zoals het hoorde. Ze dronk geen alcohol, gebruikte geen drugs of medicijnen en at uitsluitend gezond.
Soms lijkt het heel normaal: zwanger worden en een baby krijgen. Wanneer we over de eerste 3 maanden zijn, neemt iedereen aan dat het goed komt en je alleen die laatste maanden moet uitzitten. Hierna is de geboorte en kun je naar huis met een mooie kleine baby. In de realiteit gaat het wel iets anders. In ieder geval: bij ons. Wij kwamen met lege handen thuis. Dit hadden we totaal niet verwacht, hier hadden we niet 9 maanden naar toe geleefd. Mijn vrouw en ik zullen nooit weten hoe onze dochter lacht of huilt.
Ik hoor soms mensen klagen over hun pasgeboren baby’s. Ze klagen over slaaptekort, het huilen ’s nachts en vroeg opstaan om de baby te voeden. Ze klagen over vieze luiers en over het overgeven. Ik zou met liefde alles geven om deze ervaringen te hebben. Ik weet zeker dat ik nooit zou klagen wanneer we zelf onze volgende baby hebben. Ik zou dankbaar zijn wanneer ze huilt omdat ik dan weet dat ze ademt en leeft. Ik zou mezelf gelukkig prijzen elke keer wanneer ik een luier moet verschonen omdat ik dan weet dat ze goed eet en gezond is. Het zou me helemaal niets interesseren als ze over me heen kotst op het meest onpraktische moment.
Als je dit leest en je hebt kinderen, koester ze dan, zorg voor ze want jullie zijn de geluksvogels die een baby hebben gekregen die leeft en gezond is.’
Deel je dit verdriet of heb je hetzelfde meegemaakt en zou je dit graag willen delen met anderen? Vertel ons je verhaal en stuur dit naar redactie(@)zozwanger.nl
Jouw ervaring wordt dan geplaatst in het ervaringsblog van zozwanger.
Beste
Ik heb hetzelfde mee gemaakt mijn dochter caitlyn*, ze is op 5d voor de uitgerekende datum dood geboren, ze weten wel een oorzaak. Nu 4j later hebben we een zoontje dat bijna 3j is.
Je hebt gelijk ik ben vaak nog bezorgd dat er iets gebeurt met hem.
Onze dochter samen op hun regenboog, er is een speciale site op Facebook voor sterren ouders