Vroeger dacht ik altijd je krijgt kinderen. Inmiddels ben ik mij heel bewust van het feit dat het een wonder is dat je deze mag krijgen en gezond op de wereld mag zetten. Nu ben ik zelf mama van een lief jongetje en ik wil jullie meenemen naar de dag van mijn bevalling. Dit om mijn ervaring met een onverwachte keizersnede te delen en wellicht andere aanstaande moeders en vaders te helpen.
Een jaar geleden
Vandaag alweer een jaar geleden, ik hoor het mijzelf denken alweer een jaar geleden. Wat gaat de tijd toch snel!
Bram is inmiddels een vrolijke gezonde baby van bijna 1 jaar. Op dit soort dagen denk ik toch weer even terug aan hoe ik mijn bevalling ervaren heb en dat het een wonder is dat onze kleine vent er is. Want niets is vanzelfsprekend.
Jazeker ik ben zo’n mama die alles tot in de puntjes wilde regelen voordat de kleine zich aankondigde. Helaas heb je niet over alles de controle gezien het feit dat ik een onverwachte keizersnede moest ondergaan omdat het met de hartslag van de baby niet goed ging. Dit moment heb ik niet heel bewust meegemaakt maar ik heb het bij de nabespreking van de artsen en oma’s gehoord.
Klaar met zwanger zijn
De zwangerschap vliegt voorbij, helaas is mijn zwangerschap niet geheel vlekkeloos verlopen. Ik heb respect voor een ieder die doorwerkt in de zorg tot 34 weken zwangerschap. Dit is mij niet gelukt. Door klachten aan mijn bekken, niet lekker zijn en een hoge bloeddruk heb ik de werkvloer een tijdje verruild voor het kantoor. Maar ach een stapje minder voor die kleine is helemaal niet erg, alles voor mijn babyjongetje!
Kerst 2017. Ik loop werkelijk waar een beetje te waggelen door die grote buik. Inmiddels ben ik wel klaar met zwanger zijn en alle klachten die ik erbij krijg. Ik ben moe, ik ben op!
Ik zou zo graag weer in mijn kleding passen maar bovenal wil ik een gezond kindje. Tijdens mijn zwangerschap ben ik aardig in kilo’s gegroeid, maar ach dat komt wel weer!
Twee dagen na Kerst, ik ben onrustig. Alles voor de baby staat klaar, ik ben er zeg maar klaar voor (zoiets als nesteldrang). Ergens ben ik mij ervan bewust dat de baby nog maximaal tot half januari kan blijven zitten omdat ik dan tegen de 42 weken zwanger aanloop. Dit zou dan pas over ruim 3 weken zijn.
Controle in het ziekenhuis
28 december. Ik voel me goed. We hebben die dag echt nog van alles gedaan. Wij zijn wezen winkelen, hebben de auto gewassen en de laatste spullen bijeen gepakt voor de baby.
Voordat we weggaan voor de controle in het ziekenhuis vraag ik mijn vriend of we de spullen van de baby moeten meenemen, waarop hij antwoord ‘doe maar voor de zekerheid’.
We hebben die dag pas om 16 uur een afspraak. In de wachtkamer zit ik iets te zuchten omdat de dokter weer uitloopt. Op dat moment kon ik dat er even niet bij hebben.
Eenmaal in de behandelkamer bespreken we met de gynaecoloog de naderende bevalling en het feit dat ik mij niet optimaal voel. De arts geeft aan dat dit erbij hoort.
Bij de gebruikelijke controle wordt inmiddels ook mijn bloeddruk gemeten. Mijn bloeddruk is nog steeds hoog ondanks de pillen die ik hiervoor krijg. De gynaecoloog maakt zich hierover zorgen en overlegt. Omdat ik de 38 weken voorbij ben is inleiden van de bevalling een optie.
Inleiden van de bevalling
Vanaf dat moment gaat alles in sneltrein vaart. Ik moet naar de kraamafdeling en er wordt een CTG gemaakt en mijn urine wordt gecontroleerd. Na een tijdje wachten komen de verlossende woorden, de woorden waar ik op dat moment nog niet op had gerekend.
Je moet blijven, we gaan je morgen inleiden. We vermoeden dat je zwangerschapsvergiftiging hebt want er zit ook eiwit je urine.
Inleiden hoor ik mijzelf denken, inleiden maar dat houd in dat ik morgen of anders overmorgen mijn baby in mijn handen heb! Een vreugdedansje heb ik op dat moment niet gemaakt maar de gedachten waren er.
‘Jij wordt straks naar een kamer gebracht, dit zal tevens je bevalkamer worden’, zegt de arts. ‘Je man mag naar huis’, wordt mij letterlijk zo gezegd.
Naar huis!? Hallo wij worden dadelijk papa en mama en een van de laatste nachten samen moet hij weg.
Hier heb ik niet op gerekend en ik gooi mijn tranen in de strijd (jep echt gedaan, al die hormonen doen gekke dingen met je). Het lijkt te werken en de arts gaat zijn best doen.
Al met al mijn vriend mag blijven! Die nacht doe ik geen oog dicht. Ik bel niet voor slaapmedicatie want die heb ik volgens mij niet nodig.
Resultaat is dat we de volgende dag gebroken zijn. Had ik nou toch maar die medicijnen genomen.
Diezelfde dag wordt er begonnen met inleiden. Omdat mijn baarmoeder mond nog niet volledig week is wordt er gestart met vaginale pillen. Die dag gebeurt er niets.
We gaan wederom de nacht in dit keer vraag ik wel om slaapmedicatie, omdat mij gezegd wordt dat morgen onze Bram geboren wordt.
Onverwachte keizersnede
30 december. We starten wederom vroeg, alles lijkt nu wel iets soepeler te gaan. Om 8 uur ’s morgens worden mijn vliezen gebroken (nu moet Bram binnen 24 uur geboren worden).
Klinkt heel stom maar we hopen toch echt niet op 31 december. Ach ja, als dit wel het geval is ook prima!(stomme gedachten gaan er dan door je heen)
Ik wordt inmiddels aan de weeën opwekkers gelegd, jeetje das pittig.
De bevalling komt op gang. Ik probeer inmiddels de weeën weg te puffen en dit lijkt aardig te lukken.
Na enkele uren puffen besluit ik toch om een ruggenprik te vragen aan de arts. Deze wordt al vrij snel gezet en ik heb weer praatjes!
We kletsen wat met de aanstaande oma’s die inmiddels ook zijn langsgekomen en tussendoor komen artsen met regelmaat controleren. Ze controleren onder andere de conditie van de baby.
Ik hoor de dokter nog zeggen als de zuurgraad van jullie zoontje nog verder daalt dan wordt het een keizersnede. Een lage Ph betekent namelijk dat de baby in nood is. Dat is prima antwoord ik hierop, niet wetend wat me te wachten staat.
Ik heb mij niet verdiept in een keizersnede omdat ik blanco de bevalling wilde ingaan en het allemaal op dat moment wel zou zien.
Tijdens mijn zwangerschap heb ik uiteraard wel de nodige blogs gelezen over een natuurlijke bevalling en heel veel informatie over zwanger zijn!
Vanaf het moment dat het woord keizersnede in de kamer valt is alles heel snel gegaan. Ik heb dus uiteindelijk toch een keizersnede gehad en ik lag dan ook binnen de kortste keren op de operatietafel. Het viel mij mee waarbij ik niet wil zeggen dat het een lichte operatie was, dit is het namelijk niet.
Omdat ik al een ruggenprik heb gehad, hoefde deze niet opnieuw gezet te worden en kon ik snel gereed worden gemaakt.
Heb je een man wel eens heel zenuwachtig gezien, nou op dat moment wel!
De artsen in ziekenhuis Alkmaar zijn werkelijk waar kanjers, wat een werk doen die zeg!
De arts die ik bij de controle afspraken een soort van eikel vond, was nu mijn held! Hij heeft onze zoon gezond op de wereld gezet.
Het moment dat onze kleine daar was en mijn vriend in gesprek was met de arts vroeg mijn vriend, ‘hoe laat mogen wij morgen naar huis? Naar huis morgen? Nee uw vrouw blijft zeker nog 3 dagen in het ziekenhuis!’
Bram is geboren!
Het moment dat een papa zijn zoontje voor het eerst ziet is een heel mooi moment! Net zo mooi als het moment dat ik voor het eerst Bram kon vasthouden, met hem knuffelen en uren naar hem kon staren.
Een van de eerste dingen die mijn vriend zei toen ik hem zag, ‘Pris je ligt met oud en nieuw in ziekenhuis. WAT?!’
Ach wat maakt het ook uit. Met de jaarwisseling in het ziekenhuis heeft ook wel wat, en hé zeg nou zelf: Alles voor mijzelf en mijn babyjongetje!
De tijd na de bevalling verliep allemaal goed, maar onze kleine man heeft wel 2 nachtjes op de afdeling neonatologie gelegen in verband met te lage bloedsuiker bij de baby. (Redactie: Zijn lichaam maakte extra insuline aan om mijn hoge suikerwaarde te compenseren. Na de bevalling ging zijn lichaam daar nog even mee door. Uiteindelijk was zijn glucose waarde weer normaal.)
Ik hoop dat jullie genoten hebben van het lezen van mijn blog. Bij het nalezen stonden de tranen weer in mijn ogen. Wat is het een geschenk om zo’n lief klein kindje te hebben en hiervoor te mogen zorgen.
Bram heeft ons leven meer dan verrijkt, zijn aanwezigheid maakt ons compleet!
Priscilla.
