Bizar hoe hard de tijd gaat. En hoe cliché ook, ze zijn zo snel groot. Inmiddels is het ruim 3 maanden geleden dat Myrah geboren werd. Hoe gaat het nu? Is de overgang van 1 naar 2 kinderen gemakkelijker of moeilijker dan ik dacht? Ik praat je even bij over de afgelopen weken.
Alwetend op babygebied bij nummer twee? Echt niet!
De eerste weken waren best pittig. Je denkt toch dat je alles wel weet, met een tweede kindje. Nou, niets is minder waar. Natuurlijk weten we nog prima hoe we een luier moeten verschonen. En flesjes uitkoken, maken en geven is niets nieuws.
Maar Myrah was lastig in slaap te krijgen. Hele avonden heb ik met haar gezeten, wiegend, sussend. Ze sliep zelfs bij ons in bed als ze het op een krijsen zetten in de wieg of in haar ledikantje.
Ik had zelfs een app met “witte ruis” op mijn telefoon. Het was allemaal geen succes. In mijn armen sliep ze, legde ik haar weg dan gingen haar ogen (en haar mond) weer open. Dit was ik niet gewend, Yinthe viel meestal tijdens de fles in slaap en kon ik dan weer voor een paar uur wegleggen. Toen mijn schoonmoeder opperde om haar eens op haar buik te leggen deed ik dat dus ook meteen. En daarmee keerde de rust terug in huis.
Groeien als kool en slapen in de kinderwagen
Myrah groeit als kool. Bij het consultatiebureau hadden we door Corona weinig checks, eigenlijk geen een. Pas toen ze haar eerste prikjes moest (met drie maanden) gingen we weer wegen. Maar mevrouw droeg inmiddels maat 62, dus ik wist dat ze prima groeide. Van 3860 naar 5900 gram, en 10 centimeter langer. Alles braaf binnen “de groene lijntjes” van de groeicurve al zeggen die me niets. Yinthe begon er onder, was daarna structureel te zwaar en is nu ineens te lang. Het zal wel.
De eerste prikjes waren uiteraard geen pretje. Ze huilde al voor ze erin zaten (wakker gemaakt, honger en lang wachten is nooit grappig) en de dagen erna had ze wat koorts. Maar verder heeft ze het goed doorstaan. Ze is echt een schatje, lacht naar alles en iedereen. We zitten op een heerlijk ritme van vier flessen.
Het enige kleine nadeel is dat mevrouw alleen doorslaapt in haar kinderwagen. Leg ik haar in het ledikant? Wordt ze structureel twee keer wakker. In haar kinderwagen slaapt ze van half twaalf tot zeven. Mogen jullie een keer raden waar ze slaapt.
De grote zus; Yinthe lacht – Yinthe huilt
Wat het is met Yinthe weet ik niet. Ze heeft natuurlijk een hele tijd met ons in onze babybubbel gezeten. Het land was op slot, we kwamen nagenoeg nergens behalve het blokje om. Ineens moest ik weer werken en moesten de meisjes naar de gastouder. Ons grootste meisje lijkt dat best lastig te vinden. Het ene moment is ze blij en hyper, dan boos en verdrietig. Als ze door heeft dat mama ’s avonds weg moet om te sporten zegt ze de hele dag dat ik niet weg mag.
Ook aan Myrah moet ze best wennen. Toch geeft ze als ik het haar vraag altijd aan dat ze heel blij is met haar kleine zusje. Als ik zeg dat ze het best even stom of moeilijk mag vinden is ze het daar niet mee eens. Misschien is het de leeftijd, weer een ‘fase.’ Ik denk ook dat ze toe is aan school, ze heeft het er veel over. De ene dag wil ze graag. De andere dag wil ze helemaal niet.
Het nieuwe ritme; ander werk en minder werk
Frank is geswitcht van baan. Van chefkok naar systeembouwer. Een hele ommezwaai. Heel fijn voor ons, want hij is elke avond, elk weekend, elke feestdag thuis. De kleine keerzijde van dit verhaal is dat de meiden nu 3,5 dag naar de gastouder gaan. En ook drie echt lange dagen. Dat is qua uren ongeveer twee keer zoveel dan ze eerst deden. Wennen, zowel voor Yinthe als voor mij. Myrah geeft er niks om, die slaapt, eet en lacht braaf en trekt zich van niets of niemand iets aan.
Toch heb ik besloten dat het anders moet, en dankzij mijn meegaande werkgever ga ik nu 3 dagen werken. Zo hoeven de meiden dus nog maar 3 dagen naar de gastouder. Zeker omdat voor Yinthe school in zicht is vind ik dit minder werken heel fijn. Ik ben namelijk op maandag en woensdag vrij, dit zijn de dagen waarop zij de middag vrij is van school. Dan kan ze rustig thuis bijkomen. En voor de eerste periode vind ik dat zeker een lekker idee.
Ook wil ik niet zo veel missen van Myrah. De eerste maanden zijn voorbij gevlogen en zo zal de rest van haar babytijd ook gaan. Ik wil gewoon lekker met haar keutelen, straks naar babyzwemmen als het zwembad weer mee werkt. Net zoveel tijd hebben om van deze baby te genieten dan ik had toen Yinthe een baby was.
Zo langzamerhand is ons leven dus weer ‘normaal.’ We wennen aan ons nieuwe ritme, we wennen aan ons nieuwe meisje. Straks genieten we van onze vakantie en in oktober gaan we weer opnieuw wennen, maar dan aan het schoolritme. En zo zal het altijd blijven denk ik. Alles loopt, en dan verandert er weer iets en moet je weer opnieuw wennen.
