Mariel vertelt haar bijzondere verhaal over haar bevalling die eindigde in een spoedkeizersnede vanwege een uitgezakte navelstreng. Wat begon als een normale inleiding van haar tweede kindje, kreeg een onverwachte wending met gelukkig een goede afloop. Ze vertelt hier haar verhaal.
Inleiding van de bevalling
Na 39 weken zwangerschap zou ik op woensdagavond worden ingeleid vanwege zwangerschapsdiabetes en te veel vruchtwater. Eenmaal in het ziekenhuis bleek ik al drie centimeter ontsluiting te hebben en werd ik terug naar huis gestuurd. De volgende ochtend moesten we ons om 06.45 uur melden en zouden mijn vliezen gebroken worden.
Iets minder dan een jaar geleden ben ik nog bevallen van een gezonde dochter en dit was echt een droombevalling. Het duurde lang, maar ik zou tekenen voor nog dezelfde, relaxte bevalling!
De dag van de bevalling
Na een goede CTG scan van de baby, werden donderdagochtend om 07.45 uur mijn vliezen gebroken. Het blijft een raar idee dat je dan weet dat je deze dag weer papa en mama wordt! We lagen in dezelfde verloskamer als bij onze dochter Tess, dit kon niet meer misgaan!
De weeën kwamen niet vanzelf op gang en er werd besloten om een lage dosis wee opwekkers te geven. Rond de klok van 12.00 uur begon ik echt flinke pijn te krijgen en vroeg ik om een ruggenprik, dit was bij mijn vorige bevalling immers zo goed bevallen! Maar helaas, ik had ruim 5 centimeter ontsluiting dus ik was te laat.
Ik kreeg een pijnpompje, maar dit kon de heftige weeën echt niet onderdrukken! In een uur tijd had ik volledige ontsluiting en enorme persdrang. Ik mocht rustig mee gaan persen. Bij de eerste perswee nam ik een hap lucht en perste ik mee. Ik hoorde de hartslag van onze dochter wegzakken op de monitor. Dit was foute boel. Ik moest direct stoppen met persen en ik kreeg weeënremmers.
De verloskundige deed een inwendig onderzoek en de navelstreng bleek ervoor te liggen. Het bleek een uitgezakte navelstreng te zijn! Navelstrengprolaps, dit komt bij 0,2% van de bevallingen voor. Hierdoor knelde de baby haar navelstreng af en kreeg ze geen zuurstof meer.
Een uitgezakte navelstreng maar normaal bevallen
De gynaecoloog werd erbij gehaald en ze overlegden met elkaar. Omdat ik zo kortgeleden nog bevallen was, wilden ze nog een keer proberen om de baby vaginaal geboren te laten worden middels een vacuümverlossing. De verloskundige probeerde de navelstreng aan de kant te houden, zodat het hoofdje eerst kon komen.
Ik kreeg weer wee opwekkers en bij de eerste goede perswee moest ik alles geven wat ik in me had. Ik perste hard en ik kreeg weer te horen dat ik direct moest stoppen. Weer een dosis weeënremmers! De navelstreng kwam weer eerst, nu gepaard met een handje.
De hartslag van onze dochter zakte steeds verder weg en er werd direct besloten om over te gaan tot een spoedkeizersnede.
Een spoedkeizersnede vanwege de uitgezakte navelstreng
Toen begon de hectiek. Er werd op een soort noodknop gedrukt en binnen no-time stonden er ongeveer 15 mensen rondom mijn bed. De verloskundige nog met haar hand inwendig om het hoofdje omhoog te duwen.
De gynaecoloog gaf instructies: mijn blaas moest gevuld worden, er moest een ‘b’ op mijn buik gezet worden zodat iedereen wist dat mijn blaas vol zat, de liften moesten gehaald worden en opengehouden worden, er moest een OK-team ingelicht worden, ik moest platliggen met mijn benen omhoog… en verdere dingen weet ik zelfs niet meer.
Het was paniek, echte paniek. Ik hoorde de hartslag van de baby verder en verder zakken. ‘Zet dat ding uit’, schreeuwde ik, ‘ze gaat dood!’.
Ik wist niet wat er gebeurde. De verloskundige bleef maar zeggen dat het goed zou komen. Zij was de enige die bij mij binnen kwam, letterlijk en figuurlijk.
Roy huilde en zag de paniek, ook al deed al het personeel nog zo goed hun best om rust uit te stralen. Ik werd snel naar de lift gereden; verloskundige op het bed, met haar hand het hoofdje omhoogduwen en Roy achter mij. In de lift vroeg de verloskundige naar onze oudste dochter Tess, ze probeerde mij af te leiden van deze verschrikkelijke situatie (een onverwachte keizersnede).
Adequaat optreden van de verloskundige en het ziekenhuis
Ik kwam de operatiekamer binnen en ik zag daar 10 mensen in groene pakken staan. Ik werd op de operatietafel getild. De gynaecoloog stond klaar; gelukkig de gynaecoloog die ik net op de kamer heb gezien. Ik kreeg direct een kapje met zuurstof op en ondertussen waren allerlei mensen plakkers op mijn lichaam aan het plakken, mijn buik aan het desinfecteren en het infuus aan het aansluiten.
‘Ga maar lekker slapen’, zei een groen pak. Ik dacht nog: ‘Ga maar lekker slapen?!?!?!’, maar toen was alles weg uit mijn geheugen.
De geboorte van onze dochter Lisa
Onze dochter Lisa is een minuut later geboren en werd meteen naar de kinderarts gebracht. Ze deed het gelukkig meteen super goed!
1,5 uur nadat Lisa is geboren, werd ik wakker op de uitslaapkamer. Roy en Lisa komen aangelopen en ik kan alleen maar huilen. In mijn bevallingsplan stond dat ik onze dochter zelf aan wilde pakken als ze geboren werd, dat ik ze direct op mijn borst wilde en dat Roy het eerste flesje zou geven.
Bevallingsplan ammehoela, een bevalling valt niet te plannen!
Daarna mochten we naar de kraamafdeling. Ik was zo suf en zo moe, ik weet niet eens meer hoe we daar zijn gekomen, wie ik heb gebeld, wat er allemaal is gebeurd daar. Ik wist wel dat ik enorm dankbaar moest zijn dat Lisa en ik hier allebei gezond en wel doorheen zijn gekomen!
Wat had ik veel pijn; ik had als het ware twee bevallingen achter de rug! Mijn buik deed zeer, inwendig en uitwendig. Ik was misselijk, kon niets eten en ik had enorm veel spierpijn en keelpijn. Maar ik had onze tweede dochter bij mij en ik laat haar nooit meer los.
Eerste verwerking van de gebeurtenissen
Later kreeg ik filmpjes te zien van Roy en Lisa bij de kinderarts. Wat deed mij dit zeer; ik heb Lisa niet direct kunnen zien, niet horen huilen, niet meteen vast kunnen houden. Roy heeft onze dochter de naam Lisa gegeven. Gelukkig hadden we deze naam samen afgesproken en heeft hij zich aan de afspraak gehouden!!!
De volgende dag kwam de gynaecoloog vertellen hoe de bevalling is verlopen. Hij vertelde dat hij dit nog nooit eerder had meegemaakt.
Ik moest blij zijn dat ik in het ziekenhuis was.
Als ik thuis was geweest, had Lisa het niet gered! Dit komt binnen..
Ik ben enorm dankbaar dat het ziekenhuispersoneel zo adequaat heeft gehandeld, anders had dit weleens heel anders af kunnen lopen!
Zo zie je maar, ondanks dat de weg vrij was gemaakt en iedereen mij verzekerde dat een tweede bevalling altijd makkelijker en sneller gaat dan de eerste, verliep dit toch even heel anders dan verwacht!
Wil jij ook graag je verhaal vertellen? Vertel het aan ons en onze lezeressen. Wij zijn ontzettend benieuwd naar jouw verhaal wat een grote troost kan zijn voor andere vrouwen die hetzelfde mee hebben gemaakt of op dit moment meemaken.
