Wat heb jij nog van vroeger? Fotoboeken, je melktanden, oude schoolrapporten, knutselwerkjes? Ik wil voor Yinthe ook de mooiste, meest bijzondere herinneringen van haar babytijd bewaren. Toen ik zwanger was meldde ik me snel aan voor alles wat met zwangerschappen te maken had (en gratis was uiteraard, we blijven Nederlanders).
Alle zwangerschapsboxen haalde ik op, en ik las alles wat los en vast zat. In 1 van die blaadjes zat een ‘van week tot week zwanger‘ poster. Deze deed ik in een lijst en zette ik in de woonkamer. Ik heb bijgehouden wat we tijdens de zwangerschap deden, zoals vakanties, concerten, onze trouwdag, ‘papa kocht een stationwagen’ en meer van zulke dingen, foto’s erbij en tadaa; een leuk overzicht van 9 maanden. (Nouja, 8 in mijn geval).
De schatkist van Yinthe vol met herinneringen
Yinthes eerste week waren we in het ziekenhuis, ze kwam een maand te vroeg en kon hierdoor nog niet zelfstandig drinken. De verpleegkundigen hielden voor ons een schriftje bij, dit was het begin van mijn verzameling. In dit schriftje heb ik zelf de eerste periode na de zwangerschap bijgehouden wat er gebeurde. Ik schreef bezoekschema’s op en hield bij hoeveel Yinthe dronk.
Je kunt gepersonaliseerde dozen laten maken (bijvoorbeeld bij Joehoee), dat werd de schatkist. Ondertussen zitten er al heel veel schatten in:
- Eerste rompertjes.
- Mutsje van het ziekenhuis.
- De mooie mini feestjurk zie ze van haar oom en tante kreeg.
- De hanger die de verpleegsters in het ziekenhuis boven haar wiegje hadden gehangen.
- Het geurdoekje. Dit doekje heb ik bij me gedragen, daarna ging het bij Yinthe in de wieg, zodat ze mijn geur rook. De melkvlekken zitten er nog in, haha.
- ‘Voederschijf’. Ik had een parkeerschijf, die zette ik op de tijd dat ze haar laatste voeding had gehad, anders kon ik het echt niet onthouden.
- Het badeendje dat we in het ziekenhuis kregen na haar eerste baddersessie.
- De familie planner van ons eerste jaar als familie.
- Speen.
- De positieve test die de consulente van Moeders voor Moeders bij me deed.
- Volgeschreven schriftjes en het boek dat de gastouder en ik bij hielden.
- De plastic citroen die Yinthe mee smokkelde vanaf haar eerste vliegvakantie.
- Tekeningen en knutselwerkjes, van Yinthe zelf, maar ook dingen die neefjes en nichtjes voor haar maakten.
- De slingers van haar eerste verjaardag.
- Haar eerste armbandje. Ik wilde het groter laten maken, zodat hij nu nog om kon, maar ik vond hem zo lief en klein dat hij in de doos mocht.
- Foto albumpje met alle Mile Stone Babycards + bijbehorende foto’s.
Kortom, de doos raakt al mooi vol en er komt vast nog meer bij. Tandjes, zwemdiploma’s en al die mijlpalen en herinneringen die nog gaan komen.
Wil je ook zo’n leuke geboortekist? Ik heb hem hier besteld!
Een fotoboek van het eerste jaar
Ook nam ik me voor van elk jaar een fotoboek te laten drukken. Dit ging welgeteld 1 jaar goed. Gaandeweg kwam ik erachter dat ik ouderwets plakken en schrijven veel leuker vind. Elke maand (of twee) ga ik door mijn telefoon en laat ik de leukste foto’s afdrukken.
Die plak ik in en ik schrijf de leukste anekdotes erbij. Ook knutselwerkjes, 1e vliegticket en zulk soort dingen gaan in het plakboek. En alleen van haar 1e jaar heeft ze een strak vormgegeven gedrukt babyfotoboek. Verder heeft ze een heel dik plakboek vol foto’s, kaarten en andere leuke bewaar dingen.
Van knutselwerkjes maak ik vaak ook foto’s, alles bewaren is natuurlijk geen doen. Voor Moederdag kreeg ik een mooie beschilderde kaars, deze staat op de foto en zo langzamerhand ben ik hem aan het opbranden. Het is per slot van rekening bijna weer moederdag.
Tip voor een bijzondere herinneringen box!
Vrij snel na de geboorte van Yinthe ben ik gaan schrijven. Over hoe alles ging, praktisch gezien. Maar ook brieven aan Yinthe. De eerste weken schreef ik een schriftje vol. Later werd dat wat minder. Ik heb een e-mailadres gemaakt voor haar, en het wachtwoord in het schriftje geschreven. Af en toe stuur ik haar een e-mail. Met leuke anekdotes, grappige uitspraken of gewoon een samenvatting van de laatste tijd. Vaak voeg ik wat foto’s toe (meteen veilig, stel dat de papieren albums ooit verloren gaan).
Ik heb een e-mailadres gemaakt voor haar en af en toe stuur ik haar een e-mail. Met leuke anekdotes!
Als ik haar oud genoeg vind krijgt ze het wachtwoord van deze ‘herinneringen box’. Tegen die tijd heeft ze een boekwerk aan e-mails van mama. Ik vind het een bizar idee dat ze nu al zoveel dingen heel bewust mee maakt, terwijl ze die later zelf niet meer weet. Daarom vind ik het leuk om haar te schrijven, haar later nog een beetje te kunnen laten beleven wat ze nu meemaakt. Tegen die tijd ben ik zelf waarschijnlijk al veel vergeten.
En stel dat ik het haar niet meer kan vertellen? Dan heeft ze toch maar mooi een mailbox vol herinneringen.
Invulboek van het eerste jaar
Verder heb ik ook nog een 1e jaar invulboek bijgehouden. Al zie ik, nu ik alles weer tevoorschijn heb gehaald, dat ik lang niet alles heb ingevuld. Ik begon vol goede moed, maar na een paar maanden kwam de klad erin. Dat merkte ik wel, zeker toen mijn zwangerschapsverlof over was en het ‘gewone’ leven weer begon. Dan vergeet je zulke dingen. Hetzelfde geldt voor het groeiboekje van het consultatiebureau, de eerste maanden vulde ik braaf alles in. En nu? De pagina’s zijn steeds leger. Daarom vind ik het handig om periodiek wat foto’s van je kind af te drukken. Inplakken, tekstje erbij en klaar. Zo gaan ze niet verloren!
Wat ik van bijna alle mama’s hoor is dat ze bij de eerste heel fanatiek alles bijhielden. En dat dat bij de kindjes die volgden steeds minder werd. Herkenbaar? Ik ben benieuwd hoe het mij vergaat.
