Als je nog geen kinderen hebt, dan heb je de beste voornemens. Voornemens over moeder zijn waarvan je op dat moment denkt dat ze best haalbaar zijn. Maar dan komt de baby en staat je leven op zijn kop. Je wilt zo graag de perfecte moeder zijn, maar het lukt gewoon niet. Had jij ook voornemens over moederschap die niet zijn gelukt? Lees hier die van mij!
Voornemens over moederschap; makkelijker gezegd dan gedaan!
Oh ja, als je nog geen kinderen hebt, weet je het allemaal zo goed. Ik had allemaal voornemens over het moederschap waarvan ik dacht dat die best mogelijk waren. How little did I know…
Om één of andere reden weet je zeker dat jij het als moeder heel anders gaat doen en vooral: beter. Hoe moeilijk kan het zijn toch? Gewoon een kwestie van inplannen, consequent zijn, prioriteiten stellen en niet zo krampachtig doen. Het feit blijft, als je nog geen kinderen hebt, heb je ook werkelijk geen idee hoe het is als ze er wel zijn. Je kunt daar simpelweg geen voorstelling van maken.
Maar weet je, het is helemaal niet erg dat je niet de perfecte moeder bent. Het is niet erg dat je huis soms een zooitje is en je jouw baby toch maar weer babyvoeding uit een potje geeft. Het belangrijkste is dat jouw kind gezond en gelukkig is en dat is je kind ook met vlekken op het shirt en de haartjes in de war!
10 Voornemens over moederschap die niet zijn gelukt!
Hier komen mijn voornemens over moeder zijn die niet echt zijn gelukt. Welke herken jij?
-
Alle babyhapjes zelf maken
Voor mijn baby had ik het voornemen om zelf alle babyhapjes te maken. Ik had er zelfs zo’n ‘babyhapjes maken apparaat’ voor gekocht zoals deze. In de realiteit is het mij niet altijd gelukt om de verse maaltijd voor mijn baby zelf te maken.
Ik heb ook gewoon niet genoeg ruimte in mijn vriezer om flinke voorraden te maken en daarnaast heb ik voor die kleine groentehapjes geen zin om daar een hele bloemkool voor te kopen (want die eten wij niet omdat mijn man het niet lust). Dus ja, soms heeft ze haar voeding uit een potje gekregen en eigenlijk is daar niks mis mee.
-
Veel wandelen met de baby
Oh wat wilde ik toch veel gaan wandelen als de baby er eenmaal was. Zodra het weer het toe zou laten, zou ik met mijn dochtertje lekker op pad gaan. Niet dus. Ik probeer het wel, maar soms heb ik er gewoon geen tijd voor omdat ik nog moet werken of het huishouden moet doen.
-
Geen vlekken op het shirt
Ik zou mijn kind toch niet rond laten lopen (of kruipen) met vlekken op het shirt?! Nee dat kan echt niet! Nou… dat kan dus wel.
Ik heb het in het begin nog volgehouden om haar vlekkeloos door haar babybestaan te laten gaan en dat was makkelijk voor mij omdat mijn baby bijna nooit spuugde. Maar nu ze ouder is en hapjes gaat eten, dingen vastpakt en veel sneller is dan je haar zou geven, nu heeft ze elk uur wel een nieuw vlekje op haar shirt. Ik blijf natuurlijk niet aan de gang.
-
Geen tv
Een baby hoort niet voor de tv, vond ik. Waarom ik dat vond weet ik zelf ook niet. Ik nam aan dat dit slecht was. Waarschijnlijk komt dat omdat er steeds meer geklaagd wordt over ‘schermtijd’ en ‘luie kinderen’.
Tja, aan dat voornemen over moederschap heb ik mezelf ook niet kunnen houden. Natuurlijk probeer ik het tot het minimum te beperken, maar soms laat ik haar even naar Peppa Big kijken zodat ik verder kan gaan met koken of even de was kan doen. Gemak dient de mens.
-
Niet onnodig veel kleertjes
Dit voornemen lukte me al helemaal niet. Eigenlijk was het ook geen voornemen die ik zelf had bedacht, mijn man deed een poging om met me af te spreken dat we niet onnodig veel kleine maten babykleding zouden kopen. Niet gelukt!
Die babykleding is gewoon té schattig en het liefst wil ik in elke maat de gehele collectie van alle merken. Ze moet er toch ook leuk uitzien?!
-
Eerste jaar niet naar de kinderopvang
Dit is een persoonlijk voornemen geweest. Ik heb de luxe dat ik thuis kan werken en voordat mijn dochtertje er was had ik het voornemen om haar het eerste jaar lekker bij me te houden. Dit voornemen over moederschap heb ik lang in stand gehouden, want het ging allemaal nog prima. Tevens kon ik mezelf niet indenken dat ik mijn kleine meisje zou wegbrengen.
Maar dat is nu anders. Mijn kleine meisje is een bandietje aan het worden die het mij steeds vaker onmogelijk maakt om goed te kunnen werken. Dus ja, na 10 maanden moet ik toch mijn voornemen breken en gaat ze binnenkort naar de kinderopvang.
-
Half jaar lang borstvoeding geven
Ik wilde heel graag borstvoeding geven en had het voornemen om dit een half jaar te doen. Maar ik had geen idee dat het A: best een strijd zou worden om überhaupt borstvoeding te kunnen geven en B: dat het best een gedoe is. Ik heb het een half jaar volgehouden, maar dan niet volledig. Al na 3 maanden ben ik de borstvoeding heel langzaam gaan afbouwen.
-
Mijn man niet bekritiseren
Ik weet niet wat dat is, maar ik denk altijd dat ik het beter weet dan mijn man. Soms probeer ik mezelf er echt niet mee te bemoeien, maar voordat ik het weet hoor ik mezelf zeggen: ‘Je moet wel eerst een schone luier eronder leggen he?’ ‘Heb je de babyfoon al aangezet?’ ‘Geef haar eens wat water.’
‘Misschien moet je haar even een flesje geven’. ‘Heb je haar al laten boeren?’ Ik moet wel zeggen dat ik mijn commando’s mooi kan verbloemen in een hele onschuldige vraag. Maar ondertussen wordt mijn man ook daar helemaal gek van.
-
Ik ga niet overbezorgd zijn
En of ik overbezorgd bent als het om Robin gaat. In de eerste maanden was ik constant doodsbang voor wiegendood. Bij elke kick sprong ik overeind om te kijken of alles wel goed was. En hoe vaak heb ik wel niet met mijn oor tegen haar mondje gehangen om te luisteren of ze nog ademende?!
Ook ben ik er constant op gebrand dat ze het niet te warm heeft of te koud, teveel eet of te weinig of in iets stikt. En dan is Robin nog maar 10 maanden en kan ze net rollen en een beetje tijgeren. Moet je nagaan hoeveel hartverzakkingen ik nog te gaan heb…
-
Niet krampachtig zijn over ergens naar toe gaan of logeren
Ik wilde een makkelijke moeder zijn, die zonder blikken of blozen haar kindje overal mee naartoe neemt en overal laat slapen. In werkelijkheid ben ik het tegenovergestelde.
Ik moet zeggen dat ik hier best erg ben. Ik laat Robin namelijk niet graag ergens slapen. Sterker nog, ze heeft nog maar een paar keer ergens geslapen en dat was bij mijn ouders waar ik in de meeste gevallen gewoon bij was. Verder nergens dus.
Het is niet zo dat ik afspraken uit de weg ga omdat ik haar niet ergens wil onderbrengen, maar ik sta er zeker niet om te springen. Waarom niet? Tja, omdat ik bang ben dat ze totaal overstuur raakt of dat ze de hele nacht alles bij elkaar huilt. Het slaat nergens op, maar ik denk van alle voornemens over moederschap die ik had, dit voornemen wel het meest ver van de werkelijkheid ligt.
Lees ook: Waarom moeder zijn niet altijd leuk is!
Lees ook: Wat als je onzeker bent over het moederschap en moeder worden?
Lees ook: De meest genoemde goede voornemens van jonge ouders! en de meest gemaakte voornemens van moeders!
