Waar de meeste moeders bij het zien van een pasgeboren baby meteen weer rammelende eierstokken krijgen hebben de meeste vaders daar niet zo’n last van. De babyperiode is voor veel vaders niet de meest favoriete fase. Moeders kunnen uren met hun baby op de bank zitten, kijkend naar dat kleine gezichtje. De meeste vaders wachten met smart tot hun kind wat groter is waardoor de babyperiode voor vaders vaak als minder leuk wordt ervaren.
Een baby, wat kan je er nou eigenlijk mee?
Veel vaders hebben deze gedachte. Een baby doet in het begin ook niet veel meer dan slapen, huilen, eten, huilen, poepen, huilen, plassen en… huilen? Uiteraard verschilt het per baby, maar dat is nu eenmaal wat ze doen. Huilen is de enige manier waarop ze duidelijk kunnen maken dat er iets aan de hand is. En dan is het aan jou, als ouder, om te achterhalen waarom huilt mijn baby om erachter te komen wat dat ‘iets’ dan is.
Zo kregen we in onze kraamweek een lesje Dunstan babytaal. Huilt de baby een ‘neh’? Dan heeft hij of zij honger. Bij een ‘heh’ is er sprake van ongemak, een ‘eh’ staat voor een boertje. En zo zijn er nog meer. Nou, wij zitten ondertussen in de babyperiode van onze tweede dochter, maar die babytaal is voor mij echt nog steeds Chinees. En voor mijn man ook.
Wat doe je als een baby huilt? Want huilen dat doen ze. En dan checken we de luier, of de temperatuur. Als het tijd is voor een fles heeft ze geluk, en anders pech. Zo simpel is het op het moment. Maar is dat nou zo leuk? Voor de meeste papa’s niet en daarom is de babyperiode voor vaders dus minder leuk.
Lees ook: Tips voor vaders tijdens kraamtijd!
Tijdens de babyperiode voelen vaders zich vaak een buitenstaander
De zwangerschap is al een ding van de moeder. Als man sta je er bij en kijk je er naar. Je vrouw voelt alle ongemakken, draagt het kindje bij zich en voelt het groeien en bewegen. De vaders kunnen niet veel meer doen dan braaf opdraven bij de controles, een hand op de buik leggen en de babykamer schilderen. Vaak voelen ze zich daardoor een beetje een buitenstaander.
En in de eerste babyperiode is dat vaak niet anders. Zeker als er borstvoeding gegeven wordt sta je als vader weer langs de zijlijn. Moeders kunnen uren staren naar hun nieuwgeboren baby. Stralend van trots, ondanks de slapeloze nachten. En het is niet zo dat de vaders niet trots zijn, maar dat gestaar naar zo’n baby? Dat verveelt toch wel snel.
Een vrouw is over het algemeen nu meer verzorgend dan een man, en bij een baby komt het vooral neer op verzorgen. Met een baby kan je nog niet voetballen, stoeien of naar de speeltuin. En laat dat nou net zijn wat de vaders het liefste doen.
Hoe modern zijn de papa’s van tegenwoordig eigenlijk?
In de meeste gezinnen is het nog zo dat de vaders fulltime werken en de moeders parttime. Maar steeds meer vaders hebben een papadag. Ouderschapsverlof wordt steeds normaler, en je ziet steeds vaker dat als een kind ziek is dat de vader thuis blijft, in plaats van dat dat standaard van de moeder wordt verwacht.
Maar, hoe modern zijn de papa’s nou echt? Die papadag, hoe vult papa die in? Toen mijn man nog een papa dag had was onze eerste dochter een newborn. Hij was op donderdag vrij, tot ze 1 jaar werd. Leuk hoor, maar deze papa vulde zijn dagen vooral met goede films kijken, of koffie drinken bij zijn broertje. Ja, hij vouwde de was op (die ik ’s morgens voor ik ging werken in de wasmachine had gedaan) en hij deed een rondje met de stofzuiger.
Maar wie houdt de voorraad luiers in de gaten? En wie bepaalt dat de baby een fles minder krijgt? Of welke soort melk er in huis wordt gehaald? Wie belt de afspraak bij de crèche af? En wie regelt de afspraken bij het consultatiebureau? In de meeste gevallen is dat toch echt de moeder. We vinden onszelf behoorlijk geëmancipeerd, maar in het echt valt dat nog best tegen.
En wanneer komt papa om de hoek kijken?
Je zult zien dat als de baby wat groter wordt papa’s interesse ook groeit. Vaders zijn nu eenmaal van de interactie. Als een kind gaat lopen, of begint te praten. Het wordt op dat moment niet alleen gemakkelijker, maar ook leuker om te spelen met je kind. Je krijgt een (soort) antwoord als je een peuter iets vraagt. Dus je hoeft niet meer te raden wat er bedoeld wordt, je kind zegt gewoon dat het een snoepje wil. Of dat ze moeten poepen. Als er gevoetbald kan worden begint voor de meeste vaders het ‘grote genieten’ wat de moeders juist in die eerste babyweken ervaren.
De babyperiode voor vaders is dus niet zijn favoriet!
Maar eigenlijk komt dat best goed uit. Als de oudste groot genoeg is om te voetballen vindt mama het misschien wel weer tijd voor een nieuwe spruit om mee te knuffelen. Eerlijk verdeeld, toch?
