Moet je nog voor de eerste keer bevallen? Dan wil je misschien wel weten wat je een beetje kunt verwachten. Het is heel moeilijk om te omschrijven en te beantwoorden wat voel je tijdens een bevalling. Daarnaast is het natuurlijk voor iedereen anders. Maar desondanks zijn wat kleine richtlijnen natuurlijk altijd fijn.
Onderstaand het verhaal van een vrouw en haar bevalling. Hierin legt ze uit wat ze voelde tijdens de bevalling in het begin, het middenstuk en bij de daadwerkelijke geboorte. Heb je wel al een bevalling achter de rug? Wij zijn heel benieuwd naar jouw verhaal!
‘Vier maanden geleden ben ik bevallen van mijn eerste kind, zonder ruggenprik. Ik zal je mijn ervaring van de bevalling vertellen nu het nog redelijk fris in mijn geheugen zit. Hierbij zal ik mijn persoonlijke ervaring zoveel mogelijk achterwege laten en me richten op de vraag, wat voel je tijdens een bevalling.
Wat voel je tijdens een bevalling: De start
De start van je bevalling merk je niet zo heel erg op, misschien heb je het niet eens door. Waarschijnlijk heb je in de voorafgaande weken al last gehad van Braxton Hicks (Harde buiken. RED.) dus negeer je de lichte contracties die je voelt. Deze contracties voelen een beetje alsof je buikspieroefeningen aan het doen bent, zonder ze daadwerkelijk te doen.
Het middenstuk
Wow, het begint nu toch wel te lijken op een beginnende bevalling. De contracties beginnen pijn te doen. Het voelt alsof iemand je in de buik stompt terwijl iemand anders jouw heupen in twee verschillende richtingen probeert te trekken. Maar deze pijn voel je alleen tijdens de samentrekkingen, tussendoor kun je op adem komen.
Tegenwoordig wordt je aangesloten op een monitor waarop je exact kunt zien hoe jouw wee verloopt. Het kan erg fijn zijn om daadwerkelijk te kunnen zien wanneer je wee weer bijna voorbij is. Ik zat tijdens deze weeën in een bad wat goed hielp tegen de pijn. Ik kon zelfs zitten en praten tegen mijn man, de verpleegkundige en verloskundige. Goed ademen en kreunen hielp mij echt helpen om de wee te ondergaan.
Bijna op het einde van de bevaling
Als je op dit moment bent aangekomen kun je niet meer praten. Je bent alleen maar bezig met het doorstaan van de pijnlijke weeën. Nu de weeën zich sneller op elkaar opvolgen en intenser zijn, kun je behoorlijk zweten en trillen. Het kan ook zijn dat je nu super veel dorst hebt.
En dan, dan krijg je een enorme behoefte om te persen.
Dit is een heel vreemd gevoel dat je echt niet kunt bedwingen. Je lichaam weet precies wat er moet gebeuren, ook al weet je dat zelf nog niet helemaal.
Wat voel je aan het einde van de bevalling?
Je begint met persen! Precies zoals je doet bij een flinke boodschap. Je moet trouwens niet vreemd opkijken als je daadwerkelijk poept. Maar dat is heel normaal. Op dat moment maakt je dat trouwens echt niet uit, je wilt gewoon die baby eruit.
Dit gedeelte deed bij mij niet zoveel pijn, mijn verloskundige had me in een positie gelegd die goed voor mij werkte. Het persen was wel heel vermoeiend. Je zweet, trilt en je buikspieren voelen aan alsof ze het gaan begeven.
Ook heb je het gevoel dat je anus zich binnenste buiten gaat keren!
Wanneer de baby door het geboortekanaal komt voel je een extreme druk op je heupen. Op het moment dat je baby uit je vagina gaat komen, heb je het gevoel dat je vagina in brand staat. Persoonlijk vond ik dit pijnlijker dan de weeën, maar aangezien je op dat moment beseft dat alles bijna voorbij is en je vol met adrenaline zit, geef je alles wat je nog in je hebt. Als het hoofdje er eenmaal uit is, glijdt de rest er ook snel uit.
Je baby!
Opeens stopt de pijn. Of misschien stopt de pijn niet echt, maar je lichaam maakt nu zoveel hormonen aan, met name oxytocine, dat je jezelf geweldig voelt. Er is nu in één keer een klein mensje, die er eerder nog niet was. En dit mensje ligt nu op je borst. Alles om je heen is wazig, maar dat kleine gezichtje zie je glashelder. Je krijgt rillingen en trillingen, je hebt ontzettend hard gewerkt en je lichaam begint direct met het herstel.
Als je baby al klaar is voor de eerste borstvoeding (mijn baby hapte al meteen) en je gaat voeden voel je wat naweeën, maar deze zijn niet zo pijnlijk. Borstvoeding zorgt ervoor dat je baarmoeder weer langzaam gaat krimpen totdat het weer een normaal formaat heeft. Dit voelt heel erg als hevige menstruatiekrampen en deze worden met de week minder heftig.
Na de geboorte
Een aantal dagen voel je jezelf euforisch. Het is allemaal zo spannend! En wat voel je veel liefde voor je kleine baby! Ik kon bijna niet slapen omdat ik alleen maar naar haar wilde kijken. Wanneer je borstvoeding geeft zal je nog steeds wat krampen voelen en zal daarnaast je lichaam nog veel van het hormoon oxytocine aanmaken. Ik kon dit daadwerkelijk voelen in mijn lijf, er was een vreemde kriebel in mijn hoofd en ik voelde me plotseling heel erg goed en gelukkig.
Je schaamlippen zien eruit als hotdogs.
Ook heb je veel bloedverlies na de bevalling, maar dat wordt na een paar dagen al minder totdat het ongeveer lijkt op een normale menstruatie. Je lichaam doet zeer en je hebt spierpijn. Het voelt een beetje of je een auto ongeluk hebt gehad. Daarnaast gaan je borsten opzwellen en voelen ze ook pijnlijk aan, maar ook dat gaat snel weer voorbij.
Als je bent uitgescheurd of ingeknipt zullen je hechtingen wat gaan trekken als de zwellingen weg zijn. Dit voelt heel ongemakkelijk. Je zult ook veel huilen, zonder hier echt een reden voor te hebben. Maar meestal huil omdat je ontzettend moe bent en overweldigd bent door emoties. Deze symptomen zullen na 4 tot 6 weken afnemen. Het duurt ongeveer 3 maanden voordat je jezelf weer een beetje de oude voelt.
Uiteindelijk zal de herinnering aan de pijn vervagen en alles wat overblijft aan herinneringen aan je bevalling is rooskleurig. Zelfs al na 4 maanden. Ik kan mezelf herinneren dat ik pijn had, maar ik herinner me vooral het plezierige moment dat ik had met mijn man en het team dat hielp bij de bevalling.
We zaten flink te kletsen en moesten soms hard lachen ondanks het feit dat iedereen me poedeltje naakt had gezien terwijl ik lag te zweten, te kreunen en te poepen. Ik denk dat de natuur ons de pijn laat vergeten zodat we niet stoppen met onszelf voort te planten’.
