Roos vertelt over haar zwangerschap • week 4 & 5

Vanaf het moment dat je menstruatie uitblijft en je dus een positieve zwangerschapstest kunt doen, ben je al 4 weken zwanger. Die eerste weken zijn dus een ‘eitje’. Normaal gesproken dan. Voor vrouwen zoals ik die te vroeg al gaan testen en daardoor eerder al stress hebben, is het een vervelende periode. Maar nu ik eindelijk het tweede streepje duidelijk op mijn zwangerschapstest zag staan was ik blij. Ik was zwanger! Wat heerlijk!

Het goede nieuws vertellen

Ik wachtte geen moment en vertelde het meteen aan mijn zussen en ouders die super blij waren. Ik weet het: het is te vroeg om het al aan mensen te vertellen, maar dit soort dingen kan ik niet voor me houden. En dan zal je net zien: op het moment dat je weet dat je zwanger hebt, heb je ineens allemaal sociale ‘verplichtingen’.

Ik had op één dag de verjaardag van mijn neefje (kind van mijn zus) en daarvoor vierden we sinterklaas met een ander neefje (kindje van mijn schoonzus). We zagen dus mijn familie en die van mijn man op één dag. Dat is pas zwaar als je net weet dat je zwanger bent, maar ik had mijn klep al niet kunnen houden, dus mijn zussen waren al op de hoogte.
Mijn zwangerschap verborgen houden op de verjaardag van mijn neefje zou onmogelijk zijn.

Als ik zou aangeven dat ik geen wijn hoef, dan zouden mijn zussen het al meteen weten. Dat is nou het nadeel als je iemand bent die nooit een wijntje afslaat!

Ik had dus eigenlijk geen keus en ik had ook geen zin om één of ander raar smoesje te verzinnen wat ze toch niet geloven. Ik ben namelijk een hele slechte leugenaar en kan niks voor me houden. Mijn familie wist het dus meteen al, maar de familie van mijn man wist het nog niet. Ik vond dat hij zelf moest beslissen wanneer hij het nieuws ging vertellen.

‘Ga je het vandaag vertellen?’ vroeg ik nog voordat we binnenstapte. ‘Ik weet het niet’, zei mijn man. Maar ik wist dat hij het ook niet voor zich kon houden. Ik had nog niet eens de eerste hap van mijn taart doorgeslikt toen ik mijn man hoorde zeggen: ‘We hebben nog een nieuwtje!’ Iedereen sprong op om ons te feliciteren.

Toch wat ongerust

De eerste keer dat ik zwanger was, was ik super blij en had ik na een dag al 3 zwangerschap apps op mijn telefoon staan en een hele samenvatting van de zwangerschapskalender in mijn agenda geschreven. Zo blij was ik en ik kon niet wachten totdat ik mijn kleintje in mijn armen kon nemen.

Maar bij mijn eerste echo werd mijn blijdschap de grond ingedrukt en overschaduwd door zware wolken van verdriet en teleurstelling: ik had een miskraam. Ik dacht dat ik de miskraam wel een plek had gegeven, maar ik merkte nu dat ik het toch nog niet achter me had gelaten. Ik was blij, maar wel voorzichtig. Dit keer zette ik nog geen zwangerschap apps op mijn telefoon en liet ik de zwangerschapskalender voor wat het was.

Ik voelde de angst van nog een miskraam zachtjes op mijn schouders drukken.

Ik wilde mezelf behoeden voor nog zo’n grote teleurstelling, dus probeerde ik mezelf rustig te houden. Mijn omgeving reageerde hetzelfde. Ze waren super blij, maar ergens ook gereserveerd. Ik hoorde nu voorzichtige woorden zoals ‘misschien’, ‘eerst zeker weten’, ‘mogelijk’ of ‘nog even afwachten’.

Deze woorden hoorde ik de eerste keer dat ik zwanger was niet omdat we allemaal verblind waren door de blijdschap en dachten dat een miskraam ons niet zou overkomen. Maar het overkwam ons wel, en daar hadden we ons niet op voorbereid.

Eigenlijk is die stomme angst dat iets fout kan gaan maar vervelend. Het overschaduwt alles en in plaats van heel blij zijn, maakte ik me zorgen en durfde ik nog niets met zekerheid te zeggen. Eerst de echo afwachten en daarnaast zorgen dat ik gezond bezig was.

Gezond eten en blijven sporten

Als er dan iets mis zou gaan, dan zou het zeker niet aan mij liggen. Met die gedachten zocht ik naar een gezond dagmenu voor zwangere vrouwen en ging heel braaf eten zoals het Voedingscentrum mij adviseerde: veel groenten, volkorenbrood met halvarine, fruit en magere producten.

Daarnaast bleef ik mijn sportschema volgen dat ik al had, al merkte ik al snel dat het sporten een stuk minder ging dan voorheen. Ik werd soms mega misselijk of voelde me wat flauwtjes. Ondanks mijn goede intenties om super gezond te leven had ik aan het begin van mijn 5 weken zwanger twee koortslippen te pakken en was ik tijdens het sporten een vaatdoek.

Zwanger week 5: Groeiende borsten en andere smaak

In mijn 5de week merkte ik al dat mijn borsten begonnen te groeien. Ze werden steeds voller en ronder maar ik kreeg ze nog in mijn normale bh’s. Daarnaast nam mijn misselijkheid ook toe. Eerst was ik af en toe misselijk, maar nu steeds vaker over de dag verspreid.

Wat ik in de vijfde week ook al merkte, was dat mijn smaak iets anders was. Ik had gekookt en mijn man en ik zaten te eten. Ik vond het wel lekker gekruid en zat heerlijk te smikkelen. Maar bij mijn man kwam het stoom uit zijn oren. ‘Jeetje schat, wat heb je hier in gedaan? Het is echt super pittig!’. Ik merkte er zelf helemaal niets van.

Tijdens het koken had ik nog geproefd en omdat ik het wat flauw vond, had ik er zelfs nog wat meer kruiden in gegooid. Het enige wat ik merkte was dat ik op een gegeven moment een loopneus kreeg. Ik proefde totaal niet dat het heel pittig was, terwijl mijn man echt in vuur en vlam stond. Haha. Misschien zou ik nu met iemand een weddenschap aan moeten gaan dat ik wel een hele peper kan eten. Ik proef er niks van en ik kan er nog geld aan verdienen ook!

Deze keer…

Eigenlijk mag ik niet klagen. Zolang je niet constant boven de wc hangt om te kosten, mag je jezelf gelukkig prijzen. Dus dat doe ik dan ook maar. Ik probeer vooral positief te blijven en ervan uit te gaan dat de echo mij gaat vertellen dat er een kloppend hartje is.
Deze keer geen miskraam. Dit keer komt er echt een kindje. Deze keer geen teleurstelling en verdriet. Deze keer alleen maar geluk en voorspoed. Ja. Deze keer gaat het wél goed!
Ben ik zwanger? Week 6-7